บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 7 หน้า 2
“งั้นหญิงก็จะไม่แต่ง! ท่านพ่อก็ชดใช้หนี้เองแล้วกัน”
“งั้นก็ไปนอนข้างถนนตั้งแต่วันนี้เลย”
ปฐวีตกใจ
“ไม่ใช่ฉันไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้หนี้มันแต่ที่ยอมให้แต่งกับมัน...เพราะเธอเองนั่นแหละ จะได้สบาย! แต่ถ้าอยากลำบาก...ก็เอา!!!”
“จะบอกว่าทำเพื่อหญิงเหรอเพคะ...ท่านพ่อจะสร้างภาพกับใครก็สร้างไป แต่ไม่ใช่หญิง”
“คุณหญิง ฝ่าบาทกำลังประชวร พอเถอะ”
“เป็นแค่ขี้ข้า อย่ามาสั่ง!!”
ณรังค์เงียบ และอดกลั้นกับคำดูถูกของปฐวี
“ฉันไม่มีทางตายง่ายๆหรอก ฉันอยู่ให้ลูกมันเกลียดได้อีกนาน”
“ฝ่าบาท ทำไมทรงคิดอย่างนั้น”
“แกน่าจะเป็นคนรู้ดีที่สุดว่าทำไม”
ณรังค์รู้ดี แต่นิ่งเงียบไว้ แม้นเทพล้มตัวลงนอน ส่วนปฐวีมองพ่อราวกับคนแปลกหน้า แอบเกลียดชังพ่อในใจ แม้นเทพพยายามสงบอารมณ์...เขาไม่ยอมเป็นคนถูกต้อนเข้ามุม จะต้องเป็นผู้ชนะ ไม่เว้นแม้แต่ลูกของตัวเอง
หน้าห้องพักฟื้นแม้นเทพ ปฐวีออกมาเห็นเกียรติศักดิ์คุยกับสิริกันยา ดูใกล้ชิด ปฐวีไม่พอใจ
“ทำอะไรกัน!!”
“ฉันก็แค่เตือนแฟนคุณค่ะ ว่าให้ระวังตัว...อย่าทำเลยเรื่องชั่วช้าเลวทรามน่ะ...กรรมเดี๋ยวนี้ติดจรวดค่ะ”
“ระวังตัว ระวังปากไว้เถอะ อย่าคิดว่ามีคนคุ้มกะลาหัว แล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไร”
“เชิญค่ะ เพราะฉันไม่กลัว”
สิริกันยาเผชิญหน้า ปะทะสายตาอย่างไม่เกรงกลัว ปฐวีกระชากตัวเกียรติศักดิ์ออกไปด้วยความโมโห
สิริกันยา เห็นณรังค์จ้องหน้าเข้ม “อะไรคะ”
มุมหนึ่ง ในโรงพยาบาล ปฐวีโกรธที่เกียรติศักดิ์ยืนคุยกับสิริกันยา อีกทั้งยังเจอแม้นเทพดักคอเรื่องวังจงสวัสดิ์
เกียรติศักดิ์ถามถึงการสนทนากับแม้นเทพ “คุยอะไรกับท่านชายบ้าง คุณหญิง”
ปฐวีเต็มไปด้วยความอัดอั้น และความโกรธ เกียรติศักดิ์รอฟัง แต่ปฐวีไม่ตอบเดินหนี
“คุณหญิง ท่านชายว่ายังไงบ้างครับ เรื่องงานหมั้น”
ปฐวียังไม่ตอบ เกียรติศักดิ์เดินตามอีกเพราะอยากได้คำตอบ
ส่วนณรังค์กับสิริกันยากำลังเคลียร์เรื่องที่สิริกันยายั่วโมโหปฐวีกับเกียรติศักดิ์