บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 5
บทประพันธ์ วาสนาบทโทรทัศน์ คนเขียนเงา
หน้าห้องพักฟื้นแม้นเทพ ปฐวียืนหน้าซีด ลึกๆแล้วเป็นห่วงแม้นเทพ พยายามสะกดอารมณ์ของตัวเองที่ทำให้พ่ออาการกำเริบ
ณรังค์ไม่พอใจ “คุณหญิง ไม่ควรทำแบบนี้!!! ถ้าหมอช่วยไม่ทัน จะทำยังไง!!”
ปฐวีไม่แคร์ “แล้วควรทำแบบไหน”
“คุณหญิงรู้ดี แต่ไม่ทำ”
ปฐวีอวดดี “เคยบอกแล้วไง ว่าหญิงจะทำในสิ่งที่หญิงต้องการ เพราะฉะนั้น ใครจะเป็นยังไง...ไม่แคร์”
ณรังค์เหนื่อยใจพฤติกรรมของปฐวี
“พ้นขีดอันตรายแล้วนี่...หญิงไปล่ะ จะไปรอฟังคำตอบท่านพ่อที่วัง”
ปฐวีกำลังจะเดินกลับ แต่ต้องตกใจเมื่อหันมาเจอสิริกันยาอีกครั้งพร้อมพร้อมกระเช้าอันใหม่ ณรังค์อึ้ง ไม่คิดว่าสิริกันยาจะกลับมา
ปฐวีถามเย้ย “ยังจะกลับมาอีกเหรอ!”
“จนกว่าดิฉันจะปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมายได้สำเร็จค่ะ”
“หน้าด้าน ตั้งแต่หัวยันหาง!”
“แยกแยะความแตกต่างระหว่างคนกับสัตว์ไม่ออกเหรอคะ”
“แก!!!”
ปฐวีจะเอาเรื่องสิริกันยา ณรังค์ดึงตัวเอาไว้ได้ทัน
“คุณหญิง! อย่า! นี่โรงพยาบาล! ไม่แคร์ใครก็รักษาหน้าตัวเองบ้าง!”
ปฐวีหยุด เพราะเห็นเจ้าหน้าที่และญาติผู้ป่วย เริ่มมอง ปฐวีจ้องสิริกันยาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ สิริกันยายิ้มให้อย่างใจ ยิ่งจุดไฟโทสะให้ปฐวีขึ้นไปอีก
“มันท้าทายหญิง! เห็นมั้ย”
ณรังค์มองสิริกันยา ที่หันมายิ้มกวนให้ ณรังค์ปวดหัว
“ไม่ได้ท้าทายนะคะ แค่มีสติ และนึกถึงคำพูดของย่าว่า...อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา”
ปฐวีโกรธจัด ณรังค์ต้องรีบห้าม เพราะปฐวีทำท่าจะไม่ยอม “ปล่อยหญิง ณะ!!!”
“มากับผม เดี๋ยวนี้!”
“ดิฉันรอตรงนี้นะคะเจ้านาย”
ณรังค์ยกมือให้สัญญาณว่าโอเค ปฐวีมองสิริกันยาด้วยความแค้นใจ เพราะสิริกันยาโบกมือบ๊ายบายกวนประสาทปฐวีตั้งใจยั่วให้โมโหเช่นกัน
ณรังค์ดึงปฐวีที่พร้อมออกคำสั่งเสียงเข้ม “เอากุญแจรถมา”
“ไม่!”
ณรังค์แย่งกระเป๋าถือของปฐวี อีกฝ่ายพยายามแย่งกลับ “เอาคืนมา!”
ณรังค์กันไว้ พยายามควานหากุญแจรถ ในขณะที่ปฐวีก็พยายามแย่งคืน ณรังค์กดรีโมทปลดล็อกประตู แล้วผลักปฐวีเข้าไป เธอพยายามจะออก ต่อยทุบตีณรังค์แต่เขาก็ยังขวางไว้จนกระทั่งปฐวีหมดแรง เขาตั้งใจจะกำราบปฐวีให้ได้