บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 5 หน้า 2
สิริกันยายืนรอหน้าห้องพักฟื้นของแม้นเทพ แต่ณรังค์ยังไม่กลับมาเสียที
“พากันไปเคลียร์ที่เชียงใหม่หรือไง”
ประคองเดินออกมา เห็นสิริกันยานั่งอยู่หน้าห้องเลยแปลกใจ สิริกันยายกมือไหว้ประคองอย่างอ่อนน้อม
“สวัสดีค่ะ”
ประคองรับไหว้ “สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมท่านชายเหรอคะ”
“หนูเป็นตัวแทนเจ้านาย ที่เป็นหุ้นส่วนโรงแรมท่านชาย เอากระเช้ามาเยี่ยมท่านค่ะ”
“พอดีท่านบรรทมอยู่ค่ะ อาจจะไม่สะดวกให้เข้าเยี่ยม เพิ่งจะพ้นจากอาการโคม่า”
“ท่านปลอดภัยดีใช่มั้ยคะ”
“ค่ะ ปลอดภัยแล้ว ได้เจอณรังค์หรือยังคะ”
“เจอแล้วค่ะ หนูรอเค้าอยู่ บอกว่าเดี๋ยวจะกลับมา”
“ณรังค์ไปไหนคะ”
“ปราบมารอยู่ค่ะ”
“หือ???”
สิริกันยารีบแก้ “เอ่อ…ไปทำธุระค่ะ”
ประคองรู้สึกถึงความสัมพันธ์บางอย่างที่สนิทสนมกันระหว่างสิริกันยาและณรังค์
“ดิฉันขอตัวนะคะ”
“ค่ะ”
ประคองมองสิริกันยาอย่างพิจารณา และรับรู้ได้ถึงความสัมพันธ์ที่ดีของเธอและณรังค์
ในรถของปฐวี ณรังค์ยังคงยืนขวาง ปฐวีใจเย็นลงแล้ว
“เย็นลงได้หรือยัง”
ปฐวีไม่ตอบ
“กลับวัง ไปอยู่กับตัวเองแล้วตั้งสติ!”
“อย่ามาสั่ง!”
“ก็ไม่ต้องเชื่อ! ถ้าอยากให้ชีวิตตัวเองพัง!”
ปฐวีจ้องณรังค์ ณรังค์พยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบ “ฟังผมสักนิดเถอะ เลิกประชด เลิกเอาชนะ เลิกทำร้ายตัวเอง”
“หญิงไม่ได้ทำร้ายตัวเอง ท่านพ่อต่างหากที่ทำร้ายหญิง!! หญิงกำลังจะเอาคืน!”
ปฐวีผลักณรังค์จนเซเพราะไม่ทันตั้งตัว “หญิงจะเอาคืนทุกคนที่ทำให้หญิงเจ็บ!!!”
ปฐวีขับรถออกไป ณรังค์กังวล
ปฐวีขับรถออกมาด้วยความโกรธแค้น ก่อนจะค่อยๆร้องไห้ออกมา ระเบิดเสียงกรี๊ดลั่นในรถ ร้องไห้ด้วยความทุกข์ทรมานใจ เพราะทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้อยากทำ แต่ความโกรธแค้น มีอำนาจเหนือกว่าสติที่มี
สิริกันยายังนั่งรอณรังค์หน้าห้องพักฟื้น พอณรังค์มาถึงเธอยื่นกระเช้าให้
“เมื่อกี้ฉันได้คุยกับหม่อมของท่านชาย...”
“หือ??? หม่อม???”