บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 19 หน้า 3
“ฟังแม่นะลูก ละมุล....อย่าเอาคำพูดของคนที่เกลียดชังหนูมาทำร้ายตัวเอง เพราะเค้าไม่ได้หวังดีกับหนูอย่าคิดว่าไม่มีใครรัก โดยเฉพาะแม่หนู แม่ทุกคนรักลูก แต่อาจจะรักด้วยวิธีที่ไม่เหมือนกัน และแม่จะเจ็บปวดมากถ้าลูกไม่เห็นคุณค่าของตัวเองจนคิดว่าไม่สมควรได้รับความรักหรือเป็นที่ต้องการของใคร หนูต้องรักตัวเองให้มากๆก่อนนะลูก ด้วยการมีสติ แล้วหนูจะมองเห็นเอง ว่า... หนูสามารถอยู่ที่ไหนก็ได้บนโลกใบนี้”
ละมุลร้องไห้กับชะตาชีวิต มีสุขกอดปลอบละมุลเอาไว้ สวัสดิ์สงสารละมุล
ณรังค์เข้าไปคุยกับหมอ ตามลำพัง
“เพราะเส้นเลือดแตกในสมองด้านซ้าย ทำให้ท่านมีอาการอ่อนแรงซีกขวา ยังไม่แข็งแรง อย่าเพิ่งให้ท่านพูดหรือมี เรื่องรบกวนจิตใจมากนัก ผมกลัวอาการแทรกซ้อน”
“ครับ...ถ้าอย่างนั้น ระหว่างนี้ รบกวนคุณหมอทำตามพระประสงค์ของท่านด้วยนะครับ...อย่าเพิ่งบอกใครว่าท่านรู้สึกตัวแล้ว จนกว่าผมจะคุยกับท่านเรียบร้อย”
“ครับ”
“ขอบคุณมากครับ”
ณรังค์ไหว้ขอบคุณหมอและแอบหนักใจไม่น้อยกับเรื่องนี้
ณรังค์เดินมานั่งข้างสิริกันยา ด้วยท่าทางกังวล สิริกันยามองณรังค์ด้วยความเป็นห่วง
“คิดอะไรอยู่คะ”
ณรังค์เงียบแทนคำตอบ สิริกันยารีบออกไปหาเครื่องดื่มมาให้ เขายังสับสนเรื่องแม้นเทพไม่ไว้ใจประคอง
มีสุขพาละมุลมาพักที่ห้องในรีสอร์ต สวัสดิ์ยืนเป็นห่วงอยู่ด้านนอก
“หลับไปแล้ว”
“ครับ”
“เกิดอะไรขึ้นลูก”
“เดาว่า...เธอคงได้ยินตอนที่ผมคุยโทรศัพท์บอกพี่ชายของเธอ ว่าตอนนี้เธออยู่กับผม และผมจะพยายามหว่านล้อมให้เธอกลับบ้าน”
“ซึ่งเป็นที่ๆที่เธอไม่อยากกลับ ทำไมหนูละมุลพูดอย่างนั้น ว่าไม่มีไหนรักและต้องการ...เล่าให้แม่ฟังเถอะ แม่อยากช่วย”
“ครับ”
สวัสดิ์เล่าเรื่องของละมุลให้แม่ฟัง
ประคองกลับวังจงสวัสดิ์ บรรดาบ่าวไพร่ถามถึงอาการแม้นเทพด้วยความห่วงใย
ชื่นเอ่ยทักก่อนใครเพื่อน “ท่านชายเป็นไงบ้างคะ คุณประคอง”
“ยังไม่ตาย”
ทุกคนได้ยืนคำตอบประคองแล้วตกใจในความห้วน ประคองเดินขึ้นบันไดพ้นไป บรรจงรีบอธิบาย
“ออกจากไอซียูแล้ว แต่ยังไม่รู้สึกองค์ ฟื้นมาก็อาจเป็นอัมพาต หรือไม่ก็ไม่ฟื้นเลย ต้องนอนเป็นเจ้าชายนิทรา”
ชื่น สีดา แอบใจหาย และยังไม่รู้ว่าแม้นเทพฟื้นแล้ว
ประคองเข้าไปในห้องแม้นเทพ มองตัวเองในกระจก พร้อมกล่องสร้อยและเครื่องประดับมรกต ที่หม่อมช้องนางแม่ของปฐวีเคยใส่ประคองยิ้มกับตัวเองในกระจกอย่างมีความสุข
กนกอรกับปฐวีนัดเจอกันที่ร้านกาแฟ
“คนของเธอมันไม่ได้เรื่อง!!!”