บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 5 หน้า 3
ประภาตอบ “น้องชายคุณนุศ..”
จีน่าหันขวับไปมองชายบนเตียงอีกครั้ง ชยากรเดินมาหาอนุกร “นายเล็ก!! ตี่น....”
อนุกร น้องชายของอนุศนิยารู้สึกตัวงัวเงียเมาๆขึ้นมา หัวยุ่งกระเซิง “โว๊ะ... เป็นเจ้าของที่นี่ไม่มีสิทธิ์นอนรึไง”
พวกพนักงานพากันแตกตื่นเพราะไม่รู้ว่าอนุกรเป็นใครถึงกล้าขึ้นเสียงกับอนุศนิยาและชยากรแบบนั้น ชยากรหันมาพูดไล่พนักงานบริเวณนั่น “ที่ยืนอยู่นี่ว่างงานกันหมดใช่ไหม?”
ประภารีบต้อนพนักงานออกไป พนักงานพากันกระจายตัวหนี เหลือแต่จีน่าที่ยืนอยู่เพราะเป็นพนักงานประจำอยู่โซนนี้
อนุศนิยาฉุน “นี่กะจะมาหาเรื่องใช่มะ? “
พอทุกคนไปหมดแล้ว อนุกรลุกขึ้นไปส่องกระจกจัดผมเผ้าที่มุมแต่งตัวอีกด้านแบบไม่รู้สึกรู้สาอะไร จีน่าถูกใจเพลย์บอยอย่างอนุกรมาก
“เห็นว่าพ่อป่วยก็เลยจะแวะมาดูว่ามีอะไรให้ช่วยไหม เผื่ออยากได้คนมานั่งบริหารนู่นนี่ ก็พอจะช่วยได้”
อนุศนิยายิ้มเหยียดๆ ให้อนุกร “ถ้ามีแก่ใจจะช่วย... ก็ได้”
อนุศนิยากับชยากรพาอนุกรมายืนอยู่หน้าโกดังสินค้า เห็นคนงานทำหน้าที่หยิบสินค้าขนาดใหญ่จากโกดังมาส่งให้ลูกค้าที่เอารถมาจอดรอรับ ภายในโกดังจัดวางของอย่างเป็นระบบ เป๊ะมาก
อนุกรเห็นภาพความเป็นระบบของพนักงานที่จัดเก็บสิ่งของแข่งกับเวลาแล้วของขึ้นทันที “เด็กส่งของเนี่ยนะ”
ชยากรอธิบาย “งานโลจิสติกส์คือหัวใจการบริการที่นี่”
อนุศนิยาเสริม “จะมาเริ่มทำงานต้องไต่เต้าตั้งแต่ตรงนี้”
อนุกรย้อน “พูดฉอดๆ ตัวเองเคยทำรึไง”
“ฉันไม่ต้องทำเพราะฉันมีปริญญา 2 ใบ ส่วนนายเรียนไม่จบริญญาตรี ดีกรีไม่ได้ ประสบการณ์ไม่มี ฉันจ่ายค่าตัวนายให้ได้เท่านี้ “
“จะรวมหัวกันกั๊กบริษัทไว้เองล่ะสิ ถึงได้กีดกันผมมาทำงานง่อยๆ แบบนี้ นี่ตั้งใจกันกดหัวไม่ให้ผมได้ผุดได้เกิดใช่ไหม!!?”
“งั้นก็พิสูจน์ตัวเองจากงานง่อยๆ ที่แกว่านี่ ถ้าง่อยขนาดนี้ยังทำไม่ได้ ก็อย่าหวังจะได้เป็นอะไรมากไปกว่านี้”
“โว๊ย!!”อนุกรแหกปากจนคนงานทั้งโกดังชะงักมอง ทุกอย่างฟรีซชะงักไว้เพียงแป๊บเดียว แล้วก็กลับมาวุ่นวายต่อเนื่องทันที อนุกรมองหน้าอนุศนิยากับชยากรอย่างเจ็บใจ
บ้านศตวรรษ ศตวรรษขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาจอด เห็นรถหรูคันหนึ่งจอดอยู่ก็แปลกใจมาก ไม่นานชะมวงเดินออกมา
“ใครมาเหรอชะมวง”
“แฟนคุณวรรษค่ะ”
ศตวรรษเอะใจ รีบเดินเข้าบ้านทันที