บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 5 หน้า 5
ศตวรรษตกใจ “เปล่า ผมจะไปรังเกียจคุณเรื่องอะไร”
โสมมิกายิ้มออก “สรุปว่าคุณรับโสมไว้พิจารณานะ เยส!”
ศตวรรษอึ้ง “คุณโสม….”
โสมมิการีบเอานิ้วชีปิดปากศตวรรษ รวบตึงไม่ให้พูดต่อ “จบค่ะ!..โสมขอสรุปเป็นตามนี้” โสมมิกาหัวเราะสดใส
เสาวรสอยู่ในบ้านแอบแง้มม่านมอง สายตามีความหวัง
อนุกรเดินออกมาจากโกดังหลังเลิกงาน สภาพของอนุกรดูไม่ต่างจากพวกใช้แรงงาน เขาถอดเสื้อพนักงานออกจนเหลือแต่เสื้อยืดด้านใน รถคันหนึ่งถอยมาจอดที่หน้าโกดัง
อนุกรหงุดหงิดนึกว่าเป็นรถลูกค้า เขาเดินเข้าไปไล่ “หมดเวลารับสินค้า ค่อยมาวันหลังโน่นไป๊”
จีน่าเดินออกมาจากรถ ยิ้มขำเมื่อเห็นสภาพของอนุกร “ไม่ได้มารับสินค้า แต่มารับพนักงานกลับได้ไหม”
อนุกรเห็นจีน่าในลุ๊คหลังเลิกงานแล้วก็ตกใจ เพราะจีน่าแต่งตัวสวยเฉี่ยว จนเขาแทบจำไม่ได้ อนุกรยิ้มเมื่อรู้ว่าจีน่ากำลังมาอ่อยเขา อนุกรมองรูปร่างของจีน่าแบบแทบจะกลืนเข้าไป “สินค้ามีตำหนิ ซื้อแล้วห้ามเปลี่ยนคืน ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงจะกล้ารับไหม”
จีน่าแกล้งจับหมับไปที่ต้นขาของอนุกร “สงสัยคงต้องขอตรวจดูสภาพสินค้าก่อนใช้”
“ไม่มีปัญหา ยินดีให้สแกนหมดตัวเลย” อนุกรยิ้มแล้วรีบขึ้นไปบนรถของจีน่า
จีน่าดีใจเมื่อเห็นอนุกรเล่นด้วย เธอรีบขึ้นรถแล้วขับออกไปด้วยกัน
ศตวรรษกับเสาวรสเดินมาส่งโสมมิกาที่รถ
“ว่างๆ แวะมาหาแม่อีกนะลูก แม่ยังมีเรื่องตาวรรษเล่าให้หนูฟังอีกเยอะ”
“ได้เลยค่ะคุณแม่” โสมมิกาหันไปหาศตวรรษ “แล้วเจอกันนะคะ บาย”
ศตวรรษยกมือตอบ โสมมิกาขับรถออกไป เสาวรสโบกมือให้จนรถลับตา
ศตวรรษเห็นท่าทางแม่ก็รีบปราม “ผมกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน ทีหลังแม่อย่าไปรบกวนเขาอีก”
เสาวรสค้อน “ก็รีบเป็นซะสิจ๊ะ แม่ถูกชะตาหนูโสมจริงๆ หน้าตาก็สวย กิริยาก็น่ารัก ผู้หญิงดีๆ แบบนี้ห้ามปล่อยให้หลุดมือเด็ดขาดเข้าใจมั้ย”
“แม่ครับ”
“แม่พูดจริงๆนะตาวรรษ แม่อยากให้เรามีคนคอยดูแล และถ้าคนๆนั้นคือหนูโสม แม่คงตายตาหลับ” เสาวรสบิ้วท์ลูก ใส่อารมณ์เว่อร์สุด ศตวรรษถึงกับพูดไม่ออก
รถชยากรแล่นมาจอดที่หน้าบ้านอนุศนิยา อนุศนิยาลงจากรถดูเหนื่อยๆ แต่ยังคว้าแฟ้มงานจะเอาเข้าบ้านด้วย ชยากรดึงแฟ้มไว้ “เจอเรื่องยุ่งๆ มาทั้งวันแล้ว พักบ้างเถอะนุศ”
“ค่ะ อาชยาก็เหมือนกันนะคะ พักบ้าง นุศเป็นห่วง”