บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 5 หน้า 4
โสมมิกาและเสาวรสกำลังช่วยกันจัดโต๊ะอาหารโดยมีจันทร์เป็นลูกมือ บนโต๊ะมีของกินอลังการล้านแปด เสาวรสท่าทางอารมณ์ดีสุดๆกำลังพูดคุยกับโสมมิกา “แม่ตามไอจีหนูมานาน เรียกว่าเป็นติ่งก็ว่าได้ แม่ถึงได้รู้ว่าหนูชอบไปไหนชอบทำอะไร”
“คุณแม่ทันสมัยมากเลยนะคะเนี่ย“
“จะมาแก่ตามวัยไม่ได้ เดี๋ยวจะตามเด็กไม่ทัน...ชิมิ ชิมิ”
ทั้งคู่หัวเราะชอบใจ แล้วก็หันมาเห็นศตวรรษยืนอึ้งอยู่
โสมมิกายิ้มกว้าง “เซอร์ไพร์ส!!!! แปลกใจไหมคะที่เจอโสม”
“คุณมาได้ยังไง” ศตวรรษมองอาหารที่เต็มโต๊ะ “แล้วนี่มันอะไรกันครับ”
เสาวรสแย่งพูด “วันนี้แม่กับหนูโสมบังเอิญเจอกัน”
โสมมิกาอมยิ้ม “ใช่ค่ะ บังเอิ๊ญบังเอิ๊ญ“
“ลูกคนนี้น่าตีที่สุด มีแฟนน่ารักขนาดนี้ไม่ยอมพามาหาแม่ ใช้ไม่ได้”
“แม่ครับ”
โสมมิการีบขัด “โสมดีใจนะคะที่ได้รู้จักคุณแม่คุณวรรษ เราก็เลยอยากฉลองกัน” โสมมิกายิ้มน่ารักเอาใจ
ศตวรรษเห็นสายตาเสาวรสที่มองโสมมิกาอย่างปลื้มแล้วเอะใจ “ขอเวลานอกนะครับ” ศตวรรษคว้าข้อมือโสมมิกา จูงออกไป
เสาวรสหันไปคิกคักๆ กับจันทร์และชะมวง “สงสัยจะเขิน”
จันทร์กับชะมวงมองหน้ากันแบบเซ็งๆ จันทร์กระซิบ “มโนชัดๆ เขินตรงไหน เห็นอยู่ว่าคุณวรรษอึดอัด “
ชะมวงพยักหน้าเห็นด้วย
ศตวรรษจูงโสมมิกาออกมาคุยกันในสวน โสมมิกามองมือศตวรรษที่จูงอยู่แล้วยิ้มชอบใจ ศตวรรษรีบปล่อย
“ว้า ทำไมรีบปล่อย”
“คุณโสม” ศตวรรษทำเสียงปราม โสมมิกายิ้มขี้เล่น “แม่ผมไปรบกวนอะไรคุณหรือเปล่า”
“รบกวน? ไม่นี่คะ รู้มั๊ย วันนี้แม่คุณทำให้โสมมีความสุขม๊ากกกกก แม่คุณบอกว่าคุณโสดสนิท แถมไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้าบ้าน โสมเป็นคนแรก”
“ผมไม่ได้พาคุณมา คุณมากับแม่ผม”
โสมมิกาค้อน “เหมือนกันนั่นแหละ ต่อไปโสมจะมาบ้านคุณบ่อยๆ โสมกับแม่คุณจะได้สนิทกันเร็วๆ อีกอย่างแม่คุณเล่าให้โสมฟังว่า ฝันของคุณ คืออยากสร้างศูนย์โรคไตกลางทะเล ที่เกาะ โสมว่าเรื่องนี้น่าสนุก โสมอยากช่วย”
“มันไม่ได้สนุกอย่างที่คุณคิด อย่าดีกว่าครับ”
“ทำไมล่ะ โสมเปิดใจให้คุณขนาดนี้แล้ว คุณเปิดใจให้โสมบ้างไม่ได้เหรอ” โสมมิกาอ้อน “นะนะนะ ถ้าคุณยังไม่พร้อมเราเป็นเพื่อนกันไปก่อนก็ได้ โสมไม่เคยง้อใครขนาดนี้ ทำไม หรือว่ารังเกียจ” โสมมิกาทำหน้าจะร้องไห้