บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 3 หน้า 3
ที่ห้องทำงานของนันทพล นันทพลพูดกับอนุศนิยาอย่างแปลกใจ “นุศเชื่อว่าครอบครัวคุณเสาวรสตั้งใจจะหนีหนี้เรา?”
“ค่ะ จากข้อมูลย้อนหลัง คุณเสาวรสไม่ส่งหนี้เป็นเวลาหลายปี นุศไม่เชื่อค่ะว่าทั้งๆที่เขามีลูกชายเป็นถึงหมอ แต่ไม่เคยเงินส่งหนี้เลยสักบาทเดียว ถ้าผ่อนบ้างเดือนละหมื่นสองหมื่น ยังพอเข้าใจได้ว่ามีปัญหาการเงิน แต่ในเคสนี้..เจตนาให้เป็นหนี้สูญชัดๆ”
“แล้วเราจะจัดการเรื่องนี้ยังไงต่อ”
“ไม่ต้องห่วงค่ะคุณพ่อ ยังไงนุศไม่ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆแน่ เพราะนุศจะไม่ยอมให้ลูกหนี้คนไหนมาเอาเปรียบเราได้เด็ดขาด“ อนุศนิยาจิกไม่ปล่อย
ที่สำนักพิมพ์มิรันตรี ชยากรเดินตรงเข้ามาท่าทางเอาเรื่อง ผู้คนมองตามเป็นตาเดียว หลายคนจำชยากรได้รู้ว่างานเข้าแน่ก็ตามไปดูห่างๆ
ชยากรเข้าไปในห้อง กองบก. มองไปรอบๆ พอเห็นมิรันตรีอยู่ที่โต๊ะก็ตรงเข้าไปหา “เขียนข่าวให้คนเดือดร้อนได้ ภูมิใจมากสินะ”
มิรันตรีตกใจ “คุณเข้ามาได้ยังไง”
“ไอ้สถาบันที่คุณจบมาเขาไม่สอนเรื่องจรรยาบรรณคุณเหรอ ...คุณต้องแก้ข่าวให้ผม ไม่งั้นได้เห็นดีกันแน่”
“เสียใจค่ะ ฉันแก้ข่าวให้คุณไม่ได้ เพราะว่ามันเป็นเรื่องจริง...ถ้ามันไม่จริง คุณคงไม่เดือดร้อนขนาดนี้หรอก ถูกมั๊ยคะ”
“คุณไม่มีสิทธิ์ยุ่งเรื่องส่วนตัวของผม”
“ชั้นมีค่ะ ในฐานะที่ชั้นเป็นนักข่าว ถ้าอยากให้ชั้นเขียนถึงคุณดีๆ ก็ทำตัวดีๆ สิคะ ชั้นก็แค่ทำงาน เห็นยังไงก็เขียนอย่างนั้น “
“พูดแบบนี้ แปลว่าจะยอมไม่แก้ข่าวแน่ๆ ใช่มั๊ย”
“ใช่ เว้นแต่คุณจะพิสูจน์ให้ชั้นเชื่อได้ว่าเรื่องระหว่างคุณกับหลานสาวของคุณ มันไม่ใช่ความจริง” ชยากรเงียบ “คุณจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นยังไง บอกมาสิคะ”
มิรันตรีเชิดหน้าไม่กลัว ชยากรแค้นจนแทบพูดไม่ออก “นี่เป็นเรื่องส่วนตัว ผมไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น” ชยากรพูดให้ได้ยินกันทุกคน “อยากเขียนอะไรก็เขียนไป รอรับหมายศาลแล้วกัน” มิรันตรีชะงักนิดหนึ่ง ชยากรมองกราดไปรอบห้อง สายตาเอาจริง “ผมจะปิดที่นี่ให้ได้ พวกคุณเตรียมหางานใหม่ได้เลย” ชยากรพูดจบก็ออกไป
คนอื่นๆ สบตากันชักหวั่น มิรันตรีเริ่มกังวล จะซวยมั้ย
หน้าสำนักพิมพ์ ชยากรเดินหงุดหงิดออกมา เสียงมือถือดังขึ้น ชยากรดูหน้าจอ ชะงักนิดหนึ่งอย่างแปลกใจแล้วกดรับ “ครับ ....ป๋าอยากให้ผมไปพบหรือครับ”