บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 3 หน้า 4
หน้าบ้านใหญ่โตของโสมมิกา อุดมศักดิ์พ่อโสมมิกาในมุมส่วนตัวโดยมีลูกน้องยืนอารักขาห่างๆ สักพักชยากรเดินเข้ามา อุดมศักดิ์พยักหน้าให้ลูกน้องเปิดทาง
พอชยากรเข้ามาใกล้ อุดมศักดิ์ก็พูดขึ้น “บอกมาซิเรื่องข่าวที่ออกมามันคืออะไร”
“ผมกับโสมเลิกกันแล้วครับ ผมกำลังจัดการกับข่าวพวกนั้นอยู่”
“ยายโสมมันผิดอะไร “
ขยากรอึดอัดแต่ก็ไม่อยากพูดให้โสมมิกาเสียหาย “เรามีปัญหา เข้ากันไม่ได้มานานมากแล้ว”
“ก็เห็นรักๆ เลิกๆ กันบ่อยไป แล้วทำไมคราวนี้จะกลับมาคบกันไม่ได้”
“ผมไม่อยากกั๊กโสมเอาไว้ โสมควรเจอใครที่ดีกว่าผม”
อุดมศักดิ์พยายามโน้มน้าวใจขยากร “เสียดายโครงการออฟฟิศทาวเวอร์ที่เราช่วยกันปั้นขึ้นมา”
ชยากรรู้ดีว่าอุดมศักดิ์อ้างเรื่องนี้ออกมาเพื่อจะรั้งเขาเอาไว้ “ถ้าผมเลือกอยู่กับโสมเพราะเรื่องนี้ คุณป๋าไม่คิดเหรอครับว่าจะเป็นการทำร้ายโสมเกินไป”
คำตอบของชยากรยิ่งทำให้อุดมศักดิ์พอใจ แต่ในขณะเดียวกันก็จนใจที่จะต้องเสียผู้ชายดีๆ ที่เขาหวังจะฝากลูกสาวไว้ “ถือว่าลูกสาวฉันมันไม่มีวาสนา”
“ผมเชื่อว่าซักวัน โสมจะต้องเจอคนที่ดีกว่าผมแน่ครับ”
ยิ่งชยากรพูดแบบนั้นก็ยิ่งทำให้อุดมศักดิ์ผู้ทำทุกอย่างเพื่อปรนเปรอลูกสาวตนเองได้ยิ่งหงุดหงิด
ในห้องซ้อมที่บ้านของโสมมิกา โสมมิกาในชุดกางเกงสั้นกุด และเสื้อตัวสั้นโชว์กล้ามเนื้อหน้าท้อง กำลังซ้อมเต้น Pole Dance สุดเซ็กซี่อยู่กับหน้ากระจกของห้องซ้อมส่วนตัวที่บ้าน ชยากรเดินเข้าไปเพื่อจะทักทายโสมมิกาเพราะนับตั้งแต่ที่บอกเลิกกัน เขายังไม่มีโอกาสคุยกับเธออีก
โสมมิกาตั้งใจผาดโผนอยู่บนเสาแบบหนักหน่วงเพื่อให้ลืมความเศร้าที่เลิกกับชยากร โสมมิกาเห็นจากกระจกแล้วว่าชยากรมา แต่เธอทำไม่ใส่ใจยังเต้นต่อไป กะทำให้เหมือนชยากรไม่มีตัวตนในสายตา ชยากรรู้ว่าโสมมิกาทำเป็นจงใจไม่สนใจเขา โสมมิกาแกล้งปล่อยมือออกจากเสา ตัวร่วงกระแทกลงไปนอนกองลงกับพื้น
ชยากรตกใจรีบเข้าไปหา “โสม...ไหวรึเปล่า”
“กลัวโสมตายด้วยเหรอ” โสมมิกาเงยหน้าขึ้นมา จิกตามองชยากรด้วยสายตาเย็นชา ชยากรจึงรู้ว่าทั้งหมดเป็นแผนของโสมมิกาที่จงใจเรียกร้องความสนใจ
ชยากรลุกยืนขึ้นด้วยท่าทางเย็นชา “ผู้หญิงอย่างคุณไม่มีวันตายง่ายๆ เพราะใคร”
โสมมิกาลุกขึ้นแล้วเหวี่ยงตัวบนเสาตั้งใจเหวี่ยงขาให้โดนตัวชยากร “ถ้าฉันจะตายคุณก็คงรี่ไปคบนังนุศ”
ชยากรพยายามเบี่ยงหลบขาของโสมมิกา “พูดอะไรของคุณ”
โสมมิกาลงมาจากเสา “ก็พูดแทงใจดำคุณไง คุณคบฉันเพื่อบังหน้า เพราะกลัวโดนครหาว่ารักหลานตัวเองใช่ไหม” เธอเข้าไปผลักชยากร