บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 2
บทโทรทัศน์ : เบญจธารา
ร้านกาแฟ ในตึกวริศรักษ์ เซมกับเจนจันทร์นั่งดื่มกาแฟรอ พร้อมกับจานขนม โยทกาลงนั่งพร้อมกับแก้วกาแฟร้อน
“ที่เหลือก็รอเรียกสัมภาษณ์”
“ลงทุนเอาตัวเองเข้าไปในบริษัทของว่าที่พ่อเลี้ยงเลยเหรอแก มันจะช่วยอะไรแม่แกได้” เจนจันทร์สงสัย
“สังคมออฟฟิศนี่ล่ะแหล่งข้อมูลชั้นดี พอ ๆ กับร้านนวดไทย ร้านเสริมสวย ไม่ว่าคิงคอง เก้ง กวาง บ่าง ชะนี ถึงมือไม่ว่างแต่ปากพร้อมเม้าท์ โดยเฉพาะเรื่องเจ้านาย บางทีเจ้าของเรื่องยังไม่รู้ตัวเลยจ้า แต่ข่าวเม้าท์กระหึ่มไกลไวยิ่งกว่า 4G อี๊ก!” เซมบรรยาย
“วริศรักษ์มีตั้งหลายบริษัทในเครือ ทำไมต้องเจาะจงเข้าที่ Tala หรือว่าแกมีเรื่องอื่น”
โยทกาชะงักไปนิด หยิบกาแฟจิบ แต่หลบตาเจนจันทร์ “ไม่มี”
เจนจันทร์กับเซมสบตากันรู้ทันทีว่าโยทกามีเรื่องอื่นแน่ ๆ ทั้งคู่หันขวับไปหาโยทกาพร้อมกัน “แกมี!”
เซมคาดคั้น “คายออกมา”
“สารภาพ” เจนจันทร์ไม่ยอมแพ้ โยทกาเห็นสายตาของทั้งสองคนมองมาอย่างคาดคั้น
“อยากรู้จริงเหรอ”
ทั้งคู่รับพร้อมกัน “เออ!”
โยทกา กวน “งั้นไม่บอก”
โยทกาหยิบแก้วกาแฟลุกขึ้นหมุนตัวจะเดินออก ชนเข้ากับกิ่งกาญจน์ที่กำลังเดินเข้ามา กาแฟในมือโยทกา กระฉอกใส่มือกิ่งกาญจน์ ต่างคนต่างตกใจทั้งคู่
“โอ้ย!”
“ขอโทษค่ะ” โยทกากำลังหันไปหยิบทิชชู่มาเช็ด แต่ช้ากว่ามือของกฤตนัยที่เข้ามาจับมือของกิ่งกาญจน์ไว้แล้วเอาผ้าเช็ดหน้าซับให้ทันที “พี่กฤตกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
กฤตนัย สนใจแต่แผลของกิ่งกาญจน์ “ร้อนมากไหม”
กฤตนัยรีบดึงกิ่งกาญจน์ไปหลังเคาน์เตอร์ตรงไปที่อ่างล้างจานแล้วเปิดน้ำ เอามือของกิ่งกาญจน์ยื่นเข้าไปให้น้ำไหลผ่าน กฤตนัยห่วงมาก “โดนร้อนต้องเอาเย็นดับ เดี๋ยวก็ดีขึ้นนะ”
“ค่ะ”
โยทกา เซม เจนจันทร์ยืนมองด้วยความร้อนใจรู้สึกผิด กฤตนัยจูงมือกิ่งกาญจน์ออกมาหน้าเคาน์เตอร์