บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 2 หน้า 3
ทางเดินริมถนน หน้าตึกวริศรักษ์ โยทกากับเจนจันทร์เดินออกมา “พี่เซมจอดรถไว้ตรงไหน?”
โยทกากับเจนจันทร์ไม่ได้ยินเสียงตอบจากเซม ทั้งคู่หันไปมอง เห็นเซมเดินถอยหลังตามมา สายตายังมองเข้าไปในตึกด้วยความปลื้มกับกฤตนัย เซมถอยมาจนชนเจนจันทร์กับโยทกาที่ยืนมองอยู่
“เบรกทำไมไม่บอก”
“หูดับ แล้วยังมูนวอล์คมานี่ เพราะผู้ชายใช่ไหม?”
เซมอาการออกทันที “เอาจริงมะ หล่อวัวตายความล้มโหมกระหน่ำจำทางกลับบ้าน ไม่ได้เลยงี้ แล้วไอ้ท่าประคบน้ำแข็งสุดละมุนนั่นอีก มันช่างอ่อนโยนราวกับฟองนมบนคาปูชิโน เห็นแล้วอยากดอมดมซอกคอว่าจะนุ่มขนาดไหน”
“เบาๆ หายใจเข้าลึก ๆ หายใจออก ...ดึงสตินิดนึง นั่นผู้ชายไม่ใช่ของกิน อย่าตะกละนะคะเพื่อน”
“นังโย แกไม่ได้มาสมัครที่นี่เพื่อแม่แกอย่างเดียวใช่ไหม!”
“อะไรของแก”
“คุณกฤตนัยใช่ไหม?”
“ไม่ใช่”
เพื่อนสองคนมองไม่เชื่อ โยทกายิ้มๆ แล้วเดินหนี
“อ่ะ..เดินหนี คุยให้รู้เรื่องก่อน โย!”
สองพี่น้องรีบเดินตามโยทกาไป โยทกายิ้มอย่างหมายมั่น
ห้องรับแขก บ้านวริศรักษ์ ชัชรัณมองกรรณิการ์อย่างรอคำตอบ กรรณิการ์กำลังจะจนมุม
“แกจำทางกลับบ้านได้แล้วเหรอเจ้าชัช!” เถกิงเดินเข้ามา
“รู้จักกับคุณกรรณแล้วใช่ไหม เขากำลังจะมาเป็นภรรยาของพ่อ...เป็นแม่เลี้ยงของแก”
“กำลังคุยกันสนุกเลยครับพ่อ ผมกำลังถามคุณกรรณว่าก่อนมาเจอพ่อ เขาทำอาชีพอะไร”
“อดีตมันไม่สำคัญ เท่าปัจจุบัน เขาคือคนที่พ่อเลือกให้ยืนอยู่เคียงข้าง”
“พ่อจะหยิบใครมาเชิดชู ผมไม่เคยสนใจ แต่ถ้าจะมายืนที่ของแม่ก็ควรจะเป็นคนที่คู่ควร”
“แกควรเคารพการตัดสินใจของพ่อ”
“ผมพร้อมจะเคารพถ้าพ่อเลือกคนที่สร้างค่าให้ตัวเองด้วยสองมือ ไม่ใช่ใช้...ทางลัดเพื่อกอบโกย...”
“เจ้าชัช!!”
กรรณิการ์จับแขนเถกิงดึงเบาๆ เป็นการปราม “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...คุณชัชเป็นคนตรงดี ไม่ซับซ้อนซ่อนเงื่อน” สายตากรรณิการ์มองไปที่เพ็ญศรี “แบบนี้กรรณวางตัวง่าย ไม่อึดอัด”
กรรณิการ์ยิ้มกับชัชรัณ “ขอบคุณนะคะที่พูดตรงๆ”
ชัชรัณมองอึ้งที่กรรณิการ์ไม่โวยวาย ผิดกับคนอื่นทั่วไปที่ต้องอาละวาดเอาชนะ
“คุยกับคุณเพ็ญศรีสนุกมากเลยค่ะ อีกหน่อยพอฉันเข้ามาดูแลคุณเถกิงแล้วคงต้องขอคำแนะนำจากคุณนะคะ” กรรณิการ์ยิ้มกวน เพ็ญศรีมองกรรณิการ์ด้วยความโกรธรู้สึกได้ว่ากรรณิการ์รู้ทันตัวเอง