บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 10 หน้า 2
“มีเรื่องอะไรเหรอโย เล่าให้เราฟังได้นะ”
“ไม่...”
เจนจันทร์ชี้ให้เซมดูว่าที่แก้มของโยทกามีน้ำตาไหลมาตามแก้ม สองพี่น้องมองหน้ากันด้วยความเป็นห่วงโยทกา
เซมวางมือบนหัวโยทกา “ที่ลงน้ำไม่ใช่เพราะอยากเล่นใช่ไหม...แกตั้งใจซ่อน...”
โยทกานิ่ง เซมดึงผ้าขนหนูออกเห็นโยทกาลืมตากำลังร้องไห้ น้ำตายังไหลเป็นทาง “มันไม่เนียนเลยใช่ไหม...”“โย...แกเป็นอะไร”
“ฉันกำลังจะเป็นแบบที่โดนดูถูกมาตลอดชีวิต”
“ทำไม..คุณชัชเขา..”“เขากำลังจะหมั้นกับคุณกิ่งกาญจน์”
เซมกับเจนจันทร์อึ้ง ได้แต่กอดโยทกาที่ร้องไห้อย่างหมดความอดกลั้น
ห้องนอนชัชรัณ มาลัยเอาแก้วนมมาให้พร้อมกับขนมปังของว่างเข้ามาในห้อง ชัชรัณยืนมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง
“ผมเห็นคนออกไปจากบ้าน สักพักแล้ว...ใครออกไปกลางดึกแบบนี้”
“คุณโยค่ะ เห็นว่ามีธุระด่วน...ไม่รู้จะกลับมากี่โมง ไม่ยอมให้บอกคุณผู้หญิงด้วย คงกลัวเป็นห่วงน่ะค่ะ”
ชัชรัณรับฟังนิ่งๆ
“ตอนเย็นคุณหนูทานข้าวน้อยมาก ทานนมสักหน่อยนะคะ”
“ผมควรทำตามใจคุณยายไหม?”
มาลัยหันมองชัชรัณอย่างแปลกใจ “คุณหนูถามน้าเหรอคะ”
ชัชรัณมองรูปของสินี
“คุณแม่เคยขอผมอย่าทำให้คุณยายเสียใจเหมือนคุณแม่ ถ้าผมเดินซ้ำรอย ผมคงเป็นหลานที่อกตัญญู”
“คนที่อยู่ในใจคุณหนูไม่ใช่คุณกิ่งใช่ไหมคะ” ชัชรัณนิ่งไป
“น้าขอตอบคำถามของคุณหนูนะคะ คุณหนูควรทำตามใจ..ตัวเอง” ชัชรัณมองมาลัยแปลกใจว่าทำไมตอบแบบนั้น
“แม่ต้องเจ็บเพราะพ่อ ผมต้องมีแผลเพราะนงนิจ ถ้าครั้งนี้ผมพลาดอีก”
“ก็เริ่มใหม่ค่ะ”
“แล้วคุณแม่...”
“น้าเชื่อว่าคุณสินีจะเห็นด้วยกับการตัดสินใจของคุณหนูค่ะ”
ชัชรัณมองมาลัยที่ยิ้มอย่างเชื่อมั่น มองภาพสินีอย่างต้องการความมั่นใจ
คอนโดเซม โยทกานอนตักเจนจันทร์ เซมขยับมานั่งที่พื้น หน้าเสมอกับโยทกาที่นอนอยู่
“คุณกิ่งก็แสนดี คุณชัชก็แสนรัก แล้วแกจะเอายังไงต่อ”
“ทำสิ่งที่ถูกต้อง..”“ตัดใจได้จริงๆ เหรอโย”
โยทกาสับสนแต่ก็ตัดสินใจลุกขึ้นมานั่ง