บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 10 หน้า 4
โยทกาเข้ากอดกรรณิการ์ “ไปนอนเล่นที่คอนโดพี่เซมกับเจนมาค่ะ”
“น่าจะบอกแม่ก่อนนะ”
“โยไปกลางดึก ไม่อยากกวนแม่จ้ะ”
“โยดูเหนื่อยๆ นะลูก มีเรื่องอะไรหรือเปล่า เล่าให้แม่ฟังได้นะ”
โยทกาพยายามยิ้ม “ไม่มีจ้ะแม่ โยขอไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะคะ เดี๋ยวไปทำงานสาย”
“ลงไปทานข้าวเช้าก่อนนะ เดี๋ยวแม่เตรียมให้”
“ค่ะ...”
กรรณิการ์เดินลงไปข้างล่าง โยทกามองตามด้วยสีหน้าเหนื่อย ๆ แล้วยกสองมือตบหน้าตัวเองเบาๆ เรียกสติ โยทกาจะหันกลับเข้าห้อง เสียงประตูห้องชัชรัณเปิด ชัชรัณยืนมองโยทกา โยทกาชะงักไปนิดแต่ไม่หันมอง แล้วเดินเข้าห้องตัวเอง ชัชรัณรู้ว่าโยทกาเห็นแต่ทำเป็นไม่มอง ชัชรัณเดินมาหยุดที่ประตูห้องโยทกาที่ปิดสนิทแล้วยืนมองนิ่งๆ
ภายในห้องโยทกายืนพิงประตู สีหน้าเจ็บปวดกับการที่ต้องพยายามตัดใจ
มาลัยเดินขึ้นมาด้านบนชะงักที่เห็นชัชรัณยืนอยู่หน้าห้องโยทกา ชัชรัณตัดใจหันมาจะลงข้างล่างชะงักที่เห็นมาลัยยืนมองอยู่ “มีอะไรหรือเปล่าครับน้า”
“น้าจะมาบอกว่าอาหารเช้าเรียบร้อยแล้วค่ะ”
“ขอบคุณครับ” ชัชรัณทำเนียนเดินผ่านมาลัยลงข้างล่างไป มาลัยมองตามชัชรัณ แล้วหันมองทางห้องโยทกา มาลัยรู้สึกสังหรณ์ใจเรื่องของโยทกากับชัชรัณ
โยทกาลงมาที่โต๊ะอาหาร เจอเถกิงกับกรรณิการ์ทานอาหารเช้ากันอยู่
“เดี๋ยวสักพักลุงจะออกไปที่ออฟฟิศ หนูโยจะติดรถไปกับลุงไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ โยต้องรีบไปเตรียมการประชุมช่วงเช้าค่ะ”
“เสียดายเจ้าชัชมันออกไปสักพักแล้ว ไม่งั้นจะให้หนูโยติดรถไปกับมัน”
มาลัยมองโยทกาที่ชะงักไปนิด ก่อนที่โยทกาจะปรับสีหน้าเปลี่ยนเรื่องไปเลย “โยไปทำงานก่อนนะคะ”
“แล้วข้าวเช้าล่ะลูก”
“โยไปทานที่ออฟฟิศค่ะ” โยทกาเข้าหอมแก้มกรรณิการ์แล้วออกไป
“คุณกรรณ วันนี้บ่ายสองจะมีนิตยสารมาสัมภาษณ์ผมที่บ้าน คุณช่วยดูแลให้หน่อยนะ”
“ได้ค่ะ”
โยทกาเดินออกมาที่หน้าบ้าน จังหวะที่ก้าวออกมาเสียงสตาร์ทรถดังมาจากด้านข้าง โยทกาหันมองเห็นว่าเป็นรถของชัชรัณที่จอดอยู่แล้วกำลังแล่นตรงเข้ามาที่โยทกาช้า ๆ โยทกาเดินไปทางปากซอยโดยไม่สนใจกับรถของชัชรัณ รถของชัชรัณวิ่งช้า ๆ ตีคู่ไปกับการเดินของโยทกา โยทกาเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ชัชรัณเร่งความเร็วขึ้นแต่ยังตีคู่ไปกับการเดินของโยทกา โยทกานิ่งไม่ยอมหันมอง ไม่สนใจ มอเตอร์ไซค์รับจ้างวิ่งออกมาจากในซอย โยทกาโบกทันที มอเตอร์ไซค์จอด โยทการีบขึ้นนั่งด้านหลัง “ไปก่อนเลยพี่ เดี๋ยวบอกให้ว่าไปไหน”