บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 21 หน้า 4
คุณหญิงละอองตามเข้ามาเล่นงานโยทกา โยทกาพยายามปัดป้อง กรรณิการ์เข้ามาเห็นรีบเข้าไปป้องกันไว้ แต่คุณหญิงละอองไม่ได้เบาแรงลงเลย มาลัยรีบเข้าไปพยายามจะดึงคุณหญิงละออง แต่คุณหญิงละอองแรงเยอะจนมาลัยล้มไปกับพื้น เถกิงที่ตามมา เข้าไปดึงคุณหญิงละออง
“ปล่อยฉัน!”
ภุชงค์กับกุสุมาเข้ามาชะงักที่เห็นความชุลมุนที่หน้าห้องผ่าตัด ชัชรัณเข้ามาช่วยเถกิง ดึงคุณหญิงละอองออกไปจนได้ “พอเถอะครับคุณป้า!” คุณหญิงละอองสะบัดจนหลุดจากทั้งคู่
“ชายโฉดหญิงชั่ว! ยัยกิ่งมันโง่ที่จงรักภักดี ห่วงเธอจนไม่ห่วงตัวเอง เธอเคยสำนึกไหมว่าทำอะไรกับผู้หญิงที่รักเธอด้วยชีวิต เธอตอบแทนผู้หญิงที่ยอมตายแทนเธอแบบนี้เหรอชัชรัณ!”
คุณหญิงละอองเล่นงานโยทกาต่อ “ส่วนนังผู้หญิงหน้าด้านถ้าไม่ใช่เพราะแกเข้ามาแทรก ยัยกิ่งก็คงไม่ต้องเจ็บปวดเพราะถูกผู้หญิงไร้ยางอายอย่างเธอแย่งตาชัชไป อย่านึกว่าฉันไม่รู้ว่าที่รถคว่ำคราวนี้ เพราะตาชัชรีบขับรถไปตามเธอกลับมาจากผู้ชายอีกคน!”
โยทกาอึ้ง คุณผ่องหันมองชัชรัณด้วยสีหน้าตะลึง “เป็นความจริงเหรอชัช”
ชัชรัณนิ่งเป็นการยอมรับ “ผมขอโทษครับ”
“ขอโทษแล้วมันจะช่วยให้ลูกฉันหายเจ็บไหม เธอทำให้ยัยกิ่งเป็นตายเท่ากันในห้องนั้น”
คุณหญิงละอองเล่นงานคุณผ่อง “ไหนคุณเคยบอกว่าหลานชายคุณดีพร้อมทุกอย่าง ได้รับการอบรมให้สมกับเป็นสุภาพบุรุษ แต่ที่ฉันเห็นวันนี้คือการกระทำไร้จิตสำนึก ไร้ความผิดชอบชั่วดีจนลูกสาวฉันต้องเจ็บปางตายแบบนี้!” คุณผ่องอึ้งที่โดนซัดกันถึงรากเหง้า ชัชรัณก้าวมายืนข้างคุณผ่อง
“วริศรักษ์ที่ป่าวประกาศว่าตัวเองมีเกียรตินักหนาจะรับผิดชอบเรื่องนี้ยังไง ตอบฉันมาสิตอบมา!”
“คุณป้าครับ เรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่เกี่ยวข้องกับคนอื่นเลย ความผิดทั้งหมดผมขอรับมันไว้คนเดียว”
“เจ็บแทนลูกสาวฉันได้ไหม...แก้ไขอะไรได้หรือเปล่า...ทำไมต้องเป็นยัยกิ่งที่เจ็บ คนที่ต้องนอนปางตายในห้องนั้นมันควรจะเป็นเธอ! ถ้าลูกสาวฉันเป็นอะไรไป ชีวิตเธอทั้งชีวิตก็ชดเชยให้ไม่ได้! เอาลูกฉันคืนมาเดี๋ยวนี้นะ เอาคืนมา!”
ชัชรัณเจ็บปวดกับความรู้สึกผิดที่มีต่อกิ่งกาญจน์และการตอกย้ำของคุณหญิงละออง คุณหญิงละอองร้องไห้พรั่งพรูความเสียใจ “กิ่ง...ลูกแม่...”
เพ็ญศรีเข้าไปปลอบโยนคุณหญิงละออง “หนูกิ่งจะต้องปลอดภัยนะคะ”
คุณหญิงละอองร้องไห้ดูจะขาดใจ ประตูห้องผ่าตัดเปิดออก หมอก้าวออกมา
“คุณหมอคะ ลูกสาวฉันเป็นยังไงบ้าง” ทุกคนมองหมอด้วยความหวัง
“เราเอาเลือดที่คั่งออกเรียบร้อยแล้วครับ แต่ผู้ป่วยยังต้องอยู่ในห้องไอซียูเพื่อเฝ้าระวังอาการจนกว่าผู้ป่วยจะฟื้น ถึงจะทำการเช็คร่างกายอีกครั้งนะครับ”
“ขอบคุณค่ะคุณหมอ ขอบคุณมาก”
พยาบาลเข็นเตียงที่มีร่างของกิ่งกาญจน์ยังหมดสติออกมาจากห้องผ่าตัด ทุกคนต่างขยับตามด้วยความเป็นห่วง กุสุมากับภุชงค์ที่ยืนอยู่มองร่างกิ่งกาญจน์ที่ถูกพาออกไป
“พี่กฤต พี่กิ่งผ่าตัดเรียบร้อยแล้วค่ะ ขอโทษนะพี่ที่ป้องบอกช้า เมื่อกี้ที่หน้าห้องผ่าตัดมีเรื่องกันน่ะพี่”