บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 21 หน้า 5
กฤตนัยที่ยังฟังมือถืออยู่ “พี่ได้ยินหมดแล้ว...ฝากป้องคอยดูกิ่งให้ด้วยนะ”
“ค่ะพี่” กฤตนัยมองออกไปด้านนอกที่ฝนยังกระหน่ำดูไม่มีทีท่าจะหยุดตกง่ายๆ
“ยัยกิ่งก็คงไม่ต้องเจ็บปวดเพราะถูกผู้หญิงไร้ยางอายอย่างเธอแย่งตาชัชไป อย่านึกว่าฉันไม่รู้ว่าที่รถคว่ำคราวนี้ เพราะตาชัชรีบขับรถไปตามเธอ”
“ถ้าพี่อยู่กับกิ่ง...มันคงไม่เป็นแบบนี้...พี่ผิดเอง...”
กฤตนัยกำมือถือไว้แน่นด้วยความเจ็บปวดที่ปกป้องคนที่รักไม่ได้
กิ่งกาญจน์ที่อยู่ในห้องไอซียูใส่ท่อช่วยหายใจ คุณหญิงละอองเปิดประตูเข้ามาแล้วเดินไปยืนข้างเตียงของกิ่งกาญจน์ “กิ่ง...” คุณหญิงละอองจับมือกิ่งกาญจน์ร้องไห้ดูเศร้าโศกมาก
ชัชรัณ คุณผ่อง มาลัย เพ็ญศรี กรรณิการ์ โยทกา ยืนอยู่ด้านนอกมองสภาพกิ่งกาญจน์ด้วยอาการสะเทือนใจ ภุชงค์ยืนอยู่กับกุสุมาที่พยายามเก็บเสียงสะอื้นแต่ทำได้ยากลำบาก ภุชงค์เห็นอาการกุสุมาดูจะหยุดร้องไม่ได้ ภุชงค์จูงมือจะดึงกุสุมาออกไป กุสุมามองแบบไม่ยอม
ชัชรัณคิดหนัก
“ชัชไม่สบาย กิ่งจะไม่ยอมให้ชัชไปคนเดียวแน่”
กิ่งกาญจน์หันมาหาชัชรัณด้วยความเป็นห่วง “ชัชโอเคไหมคะ”
“ผมไม่เป็นไร”
ชัชรัณหันไปหากิ่งกาญจน์ที่ตั้งสติได้ แต่กิ่งกาญจน์ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ จู่ๆ มีกระบะที่พุ่งมาด้วยความเร็วพุ่งเข้าชนประตูข้างของกิ่งกาญจน์เต็มแรง ปึ้ง!
ชัชรัณเครียด
“ยัยกิ่งมันโง่ ที่จงรักภักดี ห่วงเธอจนไม่ห่วงตัวเอง เธอเคยสำนึกไหมว่าทำอะไรกับผู้หญิงที่รักเธอด้วยชีวิต เธอตอบแทนผู้หญิงที่ยอมตายเพื่อเธอแบบนี้เหรอ ชัชรัณ!”
ชัชรัณมองกิ่งกาญจน์ด้วยความเสียใจเพราะสิ่งที่คุณหญิงละอองพูดมันเป็นจริงทุกอย่าง
โยทกาคิดหนักไม่ต่างกัน
“กิ่งรู้สึกแปลก ๆนะคะที่อยู่ดีๆ ก็เป็นน้า มีหลานสาววัยใกล้เคียงกัน แต่ก็ดีใจที่หลานของกิ่งคือคุณโย กิ่งดีใจที่เราไม่ใช่แค่เพื่อน แต่เป็นญาติสายเลือดเดียวกัน”
โยทกาค่อย ๆ เดินออกไปจากห้องอย่างเงียบที่สุด กรรณิการ์เดินตาม เพ็ญศรีมองตาม
คุณผ่องมองด้วยความสะเทือนใจ มาลัยต้องเข้ามาประคอง “คุณท่าน...”
“ฉันสงสารหนูกิ่ง ไม่น่าต้องมาเจ็บหนักแบบนี้เลย”