บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 1
บทโทรทัศน์ : เบญจธารา
อดีต 15 ปีก่อน ที่เชียงราย ในห้องเช่าโทรม ๆ ตอนกลางคืน กัญชลิการ์ถลาเข้ามากระแทกกับจานชามบนโต๊ะ จนจานชามตกพื้น เสียงดังไปทั่ว
“แม่!” โยทกาวัย 12 ปี วิ่งเข้ามาหากัญชลิการ์ด้วยความเป็นห่วง
สิทธิในชุดทำงานราชการเสื้อยืดขาว กางเกงสีกากี ก้าวเข้ามาด้วยอาการกรึ่มนิด ๆ จะกระชากกัญชลิการ์ไป กัญชลิการ์ไม่ยอมดึงยื้อด้วยความห่วง อยากดูแลลูก
“ลูกฉันไม่สบาย คืนนี้ฉันขอดูลูกนะพี่”
“เธอกับลูกมีกินมีใช้เพราะเงินพี่ ต้องเอาใจพี่สิ” สิทธิเข้ากระชากกัญชลิการ์จะดึงกัญชลิการ์ไป โยทการ้องไห้ กรีดร้องเข้าตีสิทธิ “อย่ายุ่งกับแม่ ปล่อยแม่!”
สิทธิรำคาญผลักโยทกาไปกระแทกกับตู้ กัญชลิการ์ตกใจ “โย!”
สิทธิจะลากกัญชลิการ์เข้าห้องให้ได้ กัญชลิการ์พยายามจะสะบัดให้หลุด จะเข้าไปดูโยทกา แต่สิทธิแรงเยอะมาก ทันใดนั้นประตูห้องเปิดออก อรัญญาเข้ามาในห้อง
“พี่สิทธิ์!!” สิทธิกับกัญชลิการ์ตกใจที่เห็นอรัญญาเข้ามาด้วยความเกรี้ยวกราด “คุณ..”
อรัญญามองกัญชลิการ์ด้วยความโกรธแค้น
“คุณไม่รู้หรือไงว่านังนี่มันผ่านมาไม่รู้กี่คน คุณนี่มันโสโครกจริง”
สิทธิแก้ตัว “ลิกาไม่ได้สำส่อนแบบนั้นหรอกน่า ผมไม่ได้มั้วซั่ว”
“นี่คุณเลี้ยงดูเป็นรายเดือนเลยเหรอ!”
กัญชลิการ์เข้าไปหาโยทกาที่ยืนร้องไห้ด้วยความกลัว
“ออกไปคุยข้างนอกได้ไหม ฉันไม่อยากให้ลูกเห็น”
“แกควรจะอายตั้งแต่เลือกจะขายตัวแล้ว ฝึกลูกให้ขายเก่งเหมือนตัวเองหรือยัง เอ๊ะ..แกคงไม่ได้คิดเลี้ยงลูกแกไว้ล่อผัวฉันหรอกนะ”
กัญชลิการ์โกรธ “ฉันไม่ได้ใจสกปรกอย่างคุณนะ!”
อรัญญาโดนด่าก็ปรี๊ดตบกัญชลิการ์ ผัวะ! กัญชลิการ์โดนทำร้ายก่อนก็ไม่ยอม ตบกลับเหมือนกัน ยิ่งโหมความแรง อรัญญาเจอแรงคนจริงอย่างกัญชลิการ์เข้าไปเริ่มสู้ไม่ได้
“โอ้ย! คุณสิทธิ์! ช่วยฉันด้วย”
สิทธิเห็นท่าไม่ดีไม่ได้ห่วงเมีย แต่กลัวเมียเจ็บแล้วตัวเองจะเดือดร้อน สิทธิรีบเข้ามากระชากกัญชลิการ์เหวี่ยงให้ออกห่างจากอรัญญา โยทกาเห็นแม่โดนทำร้าย ก็โผเข้าไปคว้าแขนของสิทธิแล้วกัดแขนสิทธิเต็มแรง “โอ้ย!” สิทธิหันมาเหวี่ยงมือใส่โยทกา โยทกาล้ม สิทธิก้าวตามจะไปเล่นงานโยทกา กัญชลิการ์โกรธจัดผลักสิทธิไม่ให้เข้าไปหาโยทกา สิทธิเสียหลักเซไปหัวกระแทกกับขอบตู้ กัญชลิการ์รีบเข้าไปหาโยทกาอย่างพร้อมปกป้อง สิทธิที่ตั้งหลักได้หันมองด้วยความโกรธเพราะเจ็บ กระชากเข็มขัดออกมาฟาดใส่กัญชลิการ์กับโยทกา กัญชลิการ์เอาตัวรับแทนโยทกา กัญชลิการ์กอดโยทกาไว้แน่น โยทการ้องไห้ด้วยความตกใจกลัวกับการกระทำของสิทธิ มีปลายสายเข็มขัดสะบัดมาโดนแขนโยทกา โยทการ้องด้วยความเจ็บปวด กัญชลิการ์ตัดสินใจคว้าขวดน้ำเปล่าที่วางอยู่ มาเขวี้ยงใส่สิทธิ สิทธิหลบ ขวดลอยไปทางด้านหลังที่อรัญญายืนอยู่ ขวดกระแทกกับหัวอรัญญา โป๊ก! ขวดหล่นแตกเป็นปากฉลามกลิ้งอยู่ที่พื้น อรัญญาเดือดมาก
“นังลิการ์!!” อรัญญาพุ่งเข้ากระชากกัญชลิการ์ขึ้นมาตบด้วยความโกรธ กัญชลิการ์พยายามจะผลักอรัญญาออก แต่อรัญญาที่คลั่งด้วยความโกรธแรงเยอะกว่ามาก สองคนยื้อกันไปมา โยทกาคว้าแขนอรัญญาได้ก็กัด “โอ้ยยย!” อรัญญาเหวี่ยงมือใส่โยทกา เพี๊ยะ! เต็มๆ มือ
กัญชลิการ์สุดทน จิกผมอรัญญาสุดแรง อรัญญาร้องลั่น มือป่ายป่ะ อรัญญาดึงจนกัญชลิการ์หน้าหงายคอนโทรลตัวไม่ได้ กัญชลิการ์ผลักอรัญญาไปชนกับสิทธิ สิทธิที่ไม่ทันตั้งตัวเจอร่างอรัญญาโถมเข้ามา ทั้งคู่ล้มลงไป อรัญญาเห็นขวดที่เป็นปากฉลามอยู่ที่พื้น ตรงจุดที่อรัญญากำลังจะล้มลงไป อรัญญาตกใจแต่ทำอะไรไม่ได้แล้ว ตุ้บ!
กัญชลิการ์รีบเข้าไปอุ้มโยทกา
“คุณสิทธิ์ ฉันเจ็บ!!” สิทธิหันมองตกใจกับภาพที่เห็น “แก้มคุณ”
อรัญญามือกุมแก้ม แล้วเอามือออกมองที่มือตัวเอง เห็นเลือดในมือ อรัญญาหวีดร้องด้วยความเจ็บปวด มือกุมปิดแก้มไป มีเลือดได้บ้างตามขนาดแผล “นังลิการ์! ฉันจะเอาแกเข้าคุก!!”
กัญชลิการ์ตกใจ ลนลานคว้ากระเป๋าเงินแล้วอุ้มโยทกาออกไปทันที
“นังลิการ์!” อรัญญากรีดร้องดังลั่น
อรัญญาพุ่งออกมาที่หน้าห้องกรีดร้องราวกับคนบ้า “ใครจับนังลิการ์ได้ฉันจะให้เงิน!”
กัญชลิการ์วิ่งหนีสุดแรง ชาวบ้านที่อยู่ห้องข้างๆ สองสามคนที่โผล่หน้ามาดู ได้ยินก็วิ่งตามกัญชลิการ์ไป