บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 1 หน้า 3

ตอนเช้า ห้องพักโยทกาในตึกเก่าในเวียนนา ประเทศออสเตรีย โยทกาในชุดนอนแบบผ้ายืดหลวม ๆ ออกโทนขาว  สบายดูแนวซุกซน พลิกตัว ค่อย ๆรู้สึกตัว  ลืมตาขึ้นช้า ๆจากฝันร้ายในอดีต โยทกาเห็นว่าที่หน้าต่างที่ปิดอยู่  ด้านนอกสว่าง โยทกาตั้งสติแล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง โยทกานั่งนิ่งให้หายจากอาการงัวเงีย โยทกาถอนใจ “15 ปีต่อมา”

โยทกาพึมพำบอกตัวเอง “ธรรมดา...มันผ่านไปแล้ว..”

โยทกาลุกขึ้นมานั่ง ตบแก้มตัวเองเบาๆ ให้ตื่น “ช่างหัวมัน  ตื่น!”

โยทกาบิดไล่ความขี้เกียจ โยทกาเห็นแสงจากหน้าต่างที่ส่องเข้ามา โยทกายิ้มแล้วลุกขึ้นอย่างกระฉับกระเฉงพร้อมรับความสดใสในเช้าวันใหม่ โยทกาลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่างแล้วเปิดออก  โยทกามองออกไปเห็นตึกโรงแรมที่อยู่ฝั่งตรงข้าม โยทกามองขึ้นไปบนฟ้า จากหน้าต่างห้องออกจนเห็นตัวเมืองเวียนนา  ประเทศออสเตรีย โยทกาเปิดเพลงเบาๆ แล้วคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ

ภายในห้องพักโยทกา โยทกาใส่เสื้อผ้าลำลองสบายๆ  บนหัวใช้ผ้าขนหนูโพกผม พลางจัดกระเป๋าเสื้อผ้าอยู่ในห้อง  โยทกาหยิบกรอบรูปที่เป็นรูปโยทกาตอนอายุ 18 กับกัญชลิการ์คาดผ้ากันเปื้อนถ่ายกับตู้ขนม  โยทกายกมือไหว้ โยทกายิ้มเก็บรูปลงในกระเป๋า  โยทกาหยิบใบปริญญา ทางด้านมาร์เก็ตติ้ง โยทกายิ้มด้วยความภูมิใจมาก เสียงมือถือของโยทกาดัง   โยทกามองแล้วกดรับ “โยกำลังจัดกระเป๋าค่ะน้าดี”

“โย ต้องรีบไปที่ Exhibition เดี๋ยวนี้เลย”

“หืม”  โยทกามองนาฬิกาเห็นว่าสิบโมง “เขานัดเที่ยงไม่ใช่เหรอคะน้าดี  นี่เพิ่งสิบโมง”

ในห้องพักหรู โรงแรมเวียนนา-ออสเตรีย นุดีในชุดเมดยืนคุยมือถืออยู่ในห้องพัก

“มิเชลเพิ่งบอกว่าผู้บริหารสั่งว่าจะมาบรีฟงานตอนเที่ยงก่อนเปิดบูธ  ห้ามสายเด็ดขาด”

นุดีมองโทรศัพท์ว่ามีสายซ้อน “มิเชลโทรตามแล้ว แวะมาเอาชุดที่โรงแรมก่อนนะ”

โยทกายิ้มรับ “ค่ะ” โยทกากดวางสายแล้วหันมาหยิบเสื้อผ้าเปลี่ยนเป็นชุดออกไปข้างนอก

นุดีเก็บโทรศัพท์แล้วหันกลับมาชะงักที่เห็นแมรี่หัวหน้ายืนอยู่

แมรี่ตำหนิ “Miss Nudee! It’s time to work มิสนุดี  นี่เป็นเวลางาน”

“I’m sorry ขอโทษค่ะ”

“You have just 20 minutes before the guess coming แขกกำลังจะมาถึง  คุณมีเวลา 20 นาที” นุดีลนลานรีบหยิบแจกันดอกลิลลี่สีขาวจากรถเข็นมาจัดวาง