บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 1 หน้า 4

ภายในตึกที่พักของโยทกา  โยทกาสะพายกระเป๋าแบบที่ใส่เสื้อผ้าได้สักสองชุด รีบเดินลงมาจากด้านบนชะงักที่ได้ยินเสียงจากด้านล่าง

“fifty-fifty! If I got 100 euros, I will pay you just 50 euros as we due ที่ตกลงกัน  ฉันได้มา 100 ยูโร  ต้องแบ่งให้แกแค่ 50 ยูโร”

โยทกาเห็นด้านล่างเวนย์เดินออกมาจากห้องพัก มีหญิงฝรั่งเดินตามออกมาในชุดนอนด้วยอาการไม่พอใจ เวนย์  หนุ่มลูกครึ่งไทย-ออสเตรีย เวนย์สะบัดมือ

“But you ask 200 euros from that old man, must pay me Fifty-fifty!  แกแอบเรียกค่าตัวจากไอ้แก่นั่น 200 ยูโร  เราตกลงกันว่า ถ้าฉันหาลูกค้าให้แกต้องแบ่งกันครึ่ง ๆ”

“Give my money back! เอาเงินของฉันมา!”

หญิงฝรั่งกระชากแขนเวนย์  เวนย์หันมาสะบัดแล้วเงื้อมือพร้อมทำร้าย หญิงฝรั่งชะงัก เวนย์ชี้หน้า

หญิงฝรั่งกลัวเวนย์ทำร้าย  “o.k.!” หญิงฝรั่งกลับเข้าไปกระชากประตูกระแทกปิดปัง!

เวนย์ยิ้มเยาะมองประตูอย่างพอใจ  เวนย์หันกลับจะไป เหลือบเห็นโยทกาที่ยืนอยู่ด้านบนไม่ยอมลงมา  เวนย์ยิ้มร้ายยืนกวนตีนไม่ยอมไปไหน โยทการอให้เวนย์เดินออกไป แต่เวนย์ยืนรอ รู้ว่าโยทกาจะลงมา โยทกามองเห็นเวนย์ยังยืนรี  ๆ รอ ๆ ไม่ไปสักที   โยทกามองนาฬิกาเห็นว่าช้าแล้วตัดสินใจเดินเร็วจะรีบไปให้พ้นจากเวนย์ จังหวะที่โยทกาพยายามเร่งเดิน  เวนย์คว้าข้อมือโยทกาไว้ แค่แตะโยทกาก็สะบัดสุดแรงด้วยความรังเกียจ  โยทกาจะไป  เวนย์เข้าขวางไว้ไม่ยอมให้ไป “เวนย์ ห้าปีที่ผ่านมาฉันต้องพูดซ้ำๆ ว่ารังเกียจนาย   แสดงทุกการกระทำว่าฉันไม่ชอบนาย...เจอทุกครั้งก็พูดซ้ำ ๆ   ฉันด่าฉันยังเหนื่อยเลย   นายทำตัวหน้าด้านหน้าทนแบบนี้ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง”

“ฉันชอบ...”

“แต่ฉันไม่ชอบ!”

“เธออยากได้อะไรก็บอกมา  ฉันจะหามาให้ทุกอย่างที่เธอพอใจ”

“ที่ฉันต้องการคือ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก”

เวนย์โดนไล่มากๆ ชักโมโห “เพราะฉันไม่ได้รวยเหมือนไอ้บ๊อบ?”

”เพราะฉันไม่ชอบพวกกากสังคม  หากินด้วยการหลอกลวง ค้ายา และภูมิใจในความเป็นแมงดาอย่างนาย” เวนย์เลือดขึ้นหน้ากระชากแขนโยทกา “มันจะมากไปแล้วนะ!”

ปึ้ก! เสียงเข่าโยทกากระแทกเข้าเป้ากางเกงเวนย์  รับที่หน้าเวนย์จุกอย่างแรง

“ถ้าคนอย่างนายสูญพันธ์  ฉันจะดีใจมาก”

โยทกาสะบัดหน้าเดินลงไป พลางหยิบหมวกมาใส่ เวนย์มองตามสีหน้าอาฆาต

“โยทกา!”