บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 22
บทโทรทัศน์ : เบญจธารา
ห้องพักคนไข้ในโรงพยาบาล กิ่งกาญจน์ในห้องพักคนไข้ปกติอยู่ในลักษณะกึ่งนั่งกึ่งนอน มองขาตัวเอง และนึกถึงสิ่งที่คุยกับหมอ
“ประสาทส่วนควบคุมการเคลื่อนไหวบอบช้ำ ทำให้แขนขาของคนไข้ไม่อาจขยับชั่วคราว ต้องรอให้เส้นประสาทฟื้นตัว ก็ต้องใช้เวลาอาจจะสามเดือนหรือหกเดือนถึงหกเดือนครับ”
“ฉันมีโอกาสจะกลับมาเดินได้อีกครั้งใช่ไหมคะ”
“ตอนนี้หมอยังตอบไม่ได้นะครับ ขึ้นอยู่กับแนวโน้มของร่างกายคนไข้ ที่จะตอบสนองต่อการรักษา”
กุสุมากับภุชงค์เข้ามา “พี่กิ่ง...”“ป้อง....ชัชเขาเป็นอะไรมากหรือเปล่า”
“คุณชัชไม่เป็นไรนะคะพี่”
“แล้วทำไมเขาไม่มาเยี่ยมพี่ เขาไม่ได้เจ็บแน่นะ”
“คุณชัชปลอดภัยดีครับ”
“ป้องต่อสายคุณชัชให้พี่หน่อย พี่อยากคุยกับเขา อยากได้ยินเสียงเขา นะป้องนะ...”
“ใจเย็นๆ นะคะพี่กิ่ง คุณชัชเขา..”
“ทำไม...ชัชเป็นอะไร” ชัชรัณเข้ามา “กิ่ง...”
“ชัช!” ชัชรัณเข้าไปนั่งข้างเตียงกิ่งกาญจน์
“ชัชเจ็บตรงไหนหรือเปล่า กิ่งถามคนอื่นก็บอกแค่ไม่เป็นไร กิ่งห่วงชัชมากนะ”
“ผมไม่เป็นไร”
“กิ่งดีใจนะที่ชัชไม่เป็นไร” กิ่งกาญจน์ยิ้มจริงใจ “โล่งใจเลย”
ชัชรัณเห็นความห่วงใยของกิ่งกาญจน์ที่นึกถึงชัชก่อนเสมอ ชัชรัณเข้าไปใกล้ๆ กอดกิ่งกาญจน์ด้วยความรู้สึกผิด “ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องเจอกับเรื่องแบบนี้”
“มันเป็นอุบัติเหตุ ชัชอย่าโทษตัวเองเลยนะ กิ่งไม่เป็นไร”
คุณหญิงละอองกับคุณผ่อง เพ็ญศรีเข้ามา
“หนูกิ่ง” คุณผ่องเข้ามาหากิ่งกาญจน์ “เป็นยังไงบ้าง”
“ก็ยังมึน ๆ อยู่บ้างค่ะ”
“น้าโล่งใจจริงๆ ที่หนูกิ่งฟื้น ทุกคนเป็นห่วงหนูกิ่งมากนะคะ โดยเฉพาะคุณชัช”
“กิ่งไม่อยากให้ทุกคนโทษว่าเป็นความผิดของใคร เพราะมันเป็นอุบัติเหตุจริง ๆ”
“ไม่ได้จ้ะ เพราะครั้งนี้มันมากกว่าเจ็บตัว มันคือชีวิตทั้งชีวิตของหนูกิ่งที่ตาชัชจะต้องรับผิดชอบ ทันทีที่หนูกิ่งออกจากโรงพยาบาล ยายก็จะจัดงานวันนั้นเลย จะได้พาหนูกิ่งเข้าบ้านวริศรักษ์อย่างเป็นทางการ”
“ไม่ต้องกังวลนะคะ ว่ามันจะกะทันหัน เพราะคุณยายผ่องท่านจะจัดการทุกอย่างให้เอง หนูกิ่งแค่พักให้เต็มที่ทำใจให้สบายก็พอ”