บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 22 หน้า 2
“กิ่งไม่เข้าใจว่าทุกคนกำลังหมายถึงอะไรกันคะ” กิ่งกาญจน์ กุสุมา ภุชงค์งงๆ ว่ามันเรื่องอะไรกัน
“คุณชัชยังไม่ได้บอกกิ่งกาญจน์อีกเหรอคะ”
“ทันทีที่หนูกิ่งออกจากโรงพยาบาล ชัชกับหนูกิ่งจะแต่งงานกันทันที”
กิ่งกาญจน์มองชัชรัณว่าจริงเหรอ “ครับ....” กิ่งกาญจน์ ภุชงค์ กุสุมาตะลึง
สวนบ้านวริศรักษ์ โยทกาเข้ามาที่แปลงกุหลาบ โยทกาลงนั่งมองกุหลาบ
ชัชรัณยื่นกุหลาบให้กับโยทกาที่หน้าห้อง
โยทกามองด้วยสายตาที่ยังรักและคิดถึง
“เธอนี่มันหน้าด้านหน้าทนจริงๆ นะ”
โยทกาหันกลับมาเห็นเพ็ญศรีเข้ามาแบบพร้อมจะหาเรื่อง
“แต่เสียใจด้วยนะ ต่อให้เธออยากแค่ไหน คุณชัชก็ต้องแต่งงานกับหนูกิ่งไม่เปลี่ยนแปลง”
“แล้วไงคะ”
“ถ้ายังมียางอายอยู่บ้าง เธอก็ควรจะไสหัวออกไปจากบ้านนี้ ก่อนที่หนูกิ่งจะเข้ามาเป็นหลานสะใภ้เต็มตัว” โยทกาเจ็บยืนฟังนิ่ง กรรณิการ์เข้ามา “เวลาจะสอนคนอื่น หัดตักน้ำใส่กะโหลกดูเงาตัวเองด้วยนะว่าดีพอจะสอนคนอื่นไหม”
“หึ...พล่านมากเหรอที่เห็นลูกสาวเจ็บ”
“ลูกสาวฉันดีกว่าคุณนะ เขาเจ็บยังมีคนเห็นใจ คุณล่ะ เจ็บเคยมีใครเห็นใจไหม”
“แก!”
“ฉันไม่ใช่ผู้ดี แต่ถ้าจะหยาบใส่กันบ่อยๆ ฉันนี่ล่ะจะเฉดหัวคุณออกจากบ้านนี้เอง”
“คิดว่าทำได้”
“คุณเถกิงทำให้ฉันแน่...เธอก็รู้...ไปให้พ้น ไม่งั้นเธออาจจะไม่มีที่ซุกหัวนอนนะ”
เพ็ญศรีแค้นสะบัดหน้าออกไป กรรณิการ์มองโยทกาที่ยืนนิ่ง
“ปล่อยให้เขาทำร้ายไม่ตอบโต้ ไม่ใช่นิสัยของโยเลยนะ”
“โยเหนื่อยจ้ะแม่...”
“ออกไปจากบ้านนี้ไหม อยู่ไปก็มีแต่จะยิ่งทุกข์ อีกไม่นานกิ่งกาญจน์ก็ต้องย้ายเข้ามา ถึงวันนั้นโยจะเจ็บมากนะลูก”
“ถ้าโยออกไปตอนนี้เขาอาจจะคิดว่าประชด ถ้าไปตอนนี้จะทำให้คุณชัช คุณกิ่งยิ่งคิดมาก โยต้องอยู่เพื่อให้ทุกคนเห็นว่าโยไม่เป็นไร และยอมรับทุกอย่างได้”
“แล้วโยไหวเหรอลูก”
“ยายบอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาค่ะแม่ พรุ่งนี้มันก็จะผ่านไป” โยทกาน้ำตาร่วง
กรรณิการ์เข้ากอดโยทกาด้วยความสงสาร
“โยเป็นห่วงคุณกิ่ง ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง”