บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 22 หน้า 3
ห้องพักคนไข้ กิ่งกาญจน์ฝันถึงเหตุการณ์อุบัติเหตุ ภาพไม่ปะติดปะต่อ กิ่งกาญจน์เห็นชัชรัณที่ขับรถ สีหน้าชัชรัณที่มองมาที่กิ่งกาญจน์ตกใจมาก ชัชรัณเห็นรถที่กำลังจะพุ่งเข้ามาชนทางประตูด้านกิ่งกาญจน์
“ชัชคะ ชัช!”
มือกิ่งกาญจน์จะคว้า ชัชรัณคว้ามือกิ่งกาญจน์ไว้ ชัชรัณนั่งข้างเตียงกิ่งกาญจน์ ปลอบเบาๆ
“ไม่เป็นไร ผมปลอดภัย ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องกลัวนะ”
กิ่งกาญจน์ที่กระสับกระส่ายค่อยๆ สงบลง ชัชรัณมองกิ่งกาญจน์ด้วยความรู้สึกผิด ชัชรัณเห็น
ประตูห้องของกิ่งกาญจน์ถูกเปิดแง้มเห็นโยทกาที่ยืนมองด้วยสีหน้าสะเทือนใจกับการได้เห็นว่ากิ่งกาญจน์รักชัชรัณมากแค่ไหน โยทกาปิดประตูเดินออกไปเงียบ ๆ ชัชรัณมองมือกิ่งกาญจน์ที่จับมือตัวเองอยู่ ความรู้สึกผิดทำให้ชัชรัณปล่อยมือจากกิ่งกาญจน์ไม่ได้
โรงพยาบาล ภุชงค์กับกุสุมาเดินมาจากทางหนึ่ง “ได้กินข้าวแล้วค่อยยังชั่วหน่อย...”
“เดี๋ยวผมจะไปส่งที่โรงแรมนะ”
“ค่ะ”
ภุชงค์เห็นโยทกาเดินผ่านไป แต่โยทกาไม่เห็น “คุณโย” กุสุมามองตามภุชงค์เห็นโยทกา
“ผมขอตามไปดูคุณโยหน่อยนะ ขอโทษนะ....คุณคงต้องกลับเอง..ได้ไหม”
“ได้สิ” ภุชงค์รีบวิ่งตามโยทกาไป กุสุมามองตามด้วยความน้อยใจ
ห้องนอนคุณผ่อง มาลัยนวดขาให้คุณผ่องที่ดูอารมณ์ดีมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“คุณท่านอารมณ์ดีจังเลยนะคะ”
“มันก็คงไม่ดีนะที่เห็นหนูกิ่งเจ็บแบบนั้นแล้วฉันยังอารมณ์ดีอยู่อีก แต่เรื่องทั้งหมดเหมือนฟ้าจะเข้าข้างฉัน ช่วยตบ ๆให้ตาชัชเข้ามาเดินในทางที่ถูกที่ควร”
“ทางที่ถูกที่ควร...ในสายตาใครคะ” คุณผ่องมองมาลัยที่มองมาด้วยสายตาไม่เห็นด้วย
“ทำไม...หล่อนจะเข้าข้างนังพวกนั้นใช่ไหม ถึงได้มองฉันแบบนี้”
“มาลัยทำงานกับคุณท่านมาเกือบสามสิบปี เห็นคนที่มาลัยเคารพรักมีความสุข มาลัยก็ต้องยินดีสิคะ ถ้าคนที่เรารักมีความสุข เราสุขแสดงว่าเรารักเขามากกว่า แต่ถ้าเราเป็นสุขทั้งที่คนที่เรารักเป็นทุกข์ แสดงว่าเรารักตัวเองมากกว่า”
“หล่อนจะบอกว่าฉันรักตัวเองมากกว่า ตาชัชงั้นเหรอ”
“มาลัยไม่ได้พูดแบบนั้นเลย แต่ถ้าคุณท่านรู้สึกแบบนั้นแสดงว่าคุณท่านรู้ตัว...”
“ออกไปได้แล้ว ฉันไม่อยากเห็นหน้าหล่อน”
“ค่ะ” มาลัยขยับเอาผ้าห่มห่มให้คุณผ่องพลางพูดความในใจ
“มาลัยรักคุณหนูค่ะ อยากให้คุณหนูมีความสุข ขอโทษนะคะที่ทำให้คุณท่านหงุดหงิด”
มาลัยไหว้แล้วออกไป
“ฉันรักตาชัช...รักตาชัช...”