บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 4 หน้า 5
แบบไม่มีเม้ม
“พิ้งค์ ดึกแล้ว ไปนอนกันเหอะ”
“เจ๊ง่วงก็นอนไปก่อนเลย เดี๋ยวตามไป”
“พิ้งค์ ! พิ้งค์จะไปคิดให้มันได้อะไรขึ้นมา ยังไงเราก็เปลี่ยนเคนไม่ได้ เขาอาจจะรักจะชอบทางนั้นมาตั้งนานแล้ว”
“ทางนั้น ? ทางไหนเหรอเจ๊ ?”
“ก็แบบ...พวกงานโชว์อะไรพวกเนี้ย” เจ๊สาทำท่าแบบที่เห็นยูซ่าทำ
“แต่เคนเขาบอก ว่าเขาไม่รู้ตัวเลยนะ ตอนที่เขาเป็นยูซ่า”
“โหย คนเราจะพูดอะไรก็พูดได้ทั้งนั้นแหละ” เจ๊สามองพิ้งค์อย่างหยั่งท่าที “อย่าบอกนะว่าเชื่อเขาน่ะ”
“พิ้งค์เชื่อ” พิ้งค์พูดแล้วก็หันเดินไปที่โต๊ะ หยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมา
“เดี๋ยว ๆ นี่จะไปไหนเนี่ย”
“ไปหาความจริง” พิ้งค์เดินออกจากห้องนั้นไป เจ๊สามองตามแล้วเกาหัวแกรก ๆ
“อะไรกันวะ อุตส่าห์หอบเสื้อผ้ามานอนเป็นเพื่อน สรุปต้องนอนคนเดียวเหรอเนี่ย โห...เซ็งเป็ดเลย”
บาร์ยูโทเปีย ที่มุมหนึ่งของเวที เจ๊หว่างยืนเชิ่ด เฉิดฉายอยู่
“คุณสุภาพบุรุษ คุณสุภาพสตรี และคุณ ๆ ไม่ว่าจะเพศไหน ขอเสียงปรบมือต้อนรับดวงดาวที่เจิดจ้าจรัสแสงที่สุดแห่งยูโทเปีย ยูซ่า !”
ไฟเวทีดับลง คนดูทุกคนนิ่งเฝ้ามองอย่างตื่นเต้น ที่ด้านหลังคนดูส่วนใหญ่ ชิปปี้กับแม้กกี้ยืนมองดูอยู่อยู่ ชิปปี้หันไปบอกแม้กกี้ “มันมาแล้ว ไปบอกไอ้พวกนั้นให้เตรียมตัวไว้ ทันทีที่โชว์จบ เราจะเอาตัวมันไป”
“ครับพี่ชิป”
ร่างของยูซ่าปรากฏบนเวที นี่เป็นอีกโชว์ที่แตกต่างจากโชว์ก่อน ๆ แต่ละครั้งที่ขึ้นเวที ยูซ่ามากับความแปลกใหม่ เกินกว่าที่ผู้ชมจะคาดถึงเสมอ แม๊กกี้ตะลึงมอง เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ จนชิปปี้ต้องหันไปมองหน้า “ไปซี่”
“ขอดูอีกหน่อยไม่ได้เหรอพี่”
ชิปปี้เสียงแข็งกว่าเดิม “ไป”
“คร้าบ” แม๊กกี้หันเดินออกไป ชิปปี้มองตาม ก่อนหันไปมองบนเวทีอย่างไม่ละสายตา
โชว์ของยูซ่าเด็ดขาดสมคำล่ำลือ โชว์จบลงอย่างสวยงาม ชิปปี้ยกโทรศัพท์ขึ้นกดออก
“โชว์จบแล้ว ลงมือตามแผน “