บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 9
ในห้องน้ำของห้องยากูซ่า ตะวันฉายเล็งปืนอยู่ในห้องน้ำ เห็นลูกบิดประตูขยับกึกกักแต่เปิดไม่ได้เพราะติดล็อค
ที่ด้านนอกบูรพายังเล็งปืนไปที่ประตูห้องน้ำ ส่วนอีกมือกำลังขยับบิดลูกบิด
“มีอะไรหรือไง”
“ประตูห้องน้ำล็อค” บูรพาบอก
ตะวันฉายได้ยินเสียงบูรพาก็หูผึ่ง รีบลดปืนลง
ชัชชัยบ่นกับบูรพา “โธ่ปอดแหกไปได้น่า พนักงานโรงแรมเขาเผลอล็อคไว้ล่ะมั๊ง”
บูรพาลดปืนลงอย่างลังเล แต่แล้วเขาก็ตัดสินใจถีบประตูห้องน้ำเข้าไปอย่างแรงจนประตูเปิดออกบูรพาพุ่งเข้าไปในห้องน้ำ บูรพาเข้าไปเห็นห้องน้ำว่างเปล่า ท่ามกลางความตกตะลึงของชัชชัย บูรพาหันไปทางอ่างอาบน้ำที่ม่านปิดอยู่ ค่อยๆเล็งปืนเดินใกล้เข้าไปและกระชากม่านออกหากแต่ไม่พบเจอใครอยู่ดี สีหน้าบูรพารู้สึกงุนงงเล็กน้อย โดยไม่รู้เลยว่าที่เบื้องหลังขาของตะวันฉายค่อยๆหดขึ้นไปบนเพดานอย่างเงียบเชียบ
“เจอรึเปล่า” ชัชชัยถามมาจากนอกห้องน้ำ
“ไม่”
ตะวันฉายลุ้นเหงื่อแตกอยู่บนเพดาน บูรพากำลังล่าถอยออกไป โครงฝ้าเพดานหย่อนตัวตามน้ำหนัก ได้ยินเสียงเหล็กยึดตัวหลุด ตะวันฉายใจหายวาบ บูรพาชะงักเหลือบมองด้วยหางตา…. แต่แล้วบูรพาก็เดินออกไป… ตะวันฉายโล่งอก….
บูรพาเดินออกมานั่งกับชัชชัยที่โซฟา ชัชชัยบ่นอุบอิบ “นั่นไง เว่อร์จนได้เรื่อง ค่าประตูจ่ายเองนะโว้ย”
บูรพายังอยู่ในอาการครุ่นคิด เหลือบมองไปที่ห้องน้ำอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มกวาดมองหาอะไรบางอย่างรอบตัว ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามีคนบุกรุกเข้ามา แต่หมอนั่นเป็นใคร….และเข้ามาทำอะไร บูรพามองหาคำตอบจากทุกซอกมุมในห้อง
พอดีได้ยินเสียงคนผลักประตูห้องเข้ามาจึงหันมองไปเห็นพวกยากูซ่าทั้งสามมาถึง ชัชชัยกับบูรพารีบยืนขึ้นต้อนรับ
ชัชชัยโค้ง “คุณคิมูระ ผมชัชชัยเป็นหลานชายของเสี่ยเจริญครับ ส่วนนี่เป็นคนสนิทของลุงผมชื่อบูรพา”
ยากูซ่าแปลให้คิมูระฟัง คิมูระจึงจับมือกับชัชชัย
เสือเพิ่งขนกระเป๋าตามมา พอเห็นชัชชัยกับบูรพา ก็ตกใจรีบหลบหน้าหลบมุมรออยู่นอกห้อง “เสร็จธุระแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ”
ชัชชัยเรียก “เฮ้ยเดี๋ยว”
เสือยืนนิ่งก้มหน้ากลัวชัชชัยกับบูรพาเห็น
“ตะกี้เพื่อนผมเค้าหน้ามืดถีบประตูห้องน้ำพังไปบานนึงช่วยออกบิลให้มันด้วยสิ”
“อ๋อ….ครับ” เสือรีบปลีกตัวออกไปอย่างโล่งอก ยากูซ่ารีบปิดประตูห้อง เสือแล่นไปประตูห้องข้างกันเคาะพลางบอก “เปิดหน่อย นี่ผมเอง”