บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 14 หน้า 2

เจิมฉัตรลั่นกระสุนยิงใส่เสี่ยเจริญเข้าที่หน้าอก ร่างของเสี่ยเจริญล้มตึงลงกับพื้น  

ชัชชัยรีบเข้าไปดูอาการ “ป๋า โธ๋ป๋า” ชัชชัยถลาไปกระชากตัวเจิมฉัตร “เธอจะบ้าไปแล้วเหรอ เจิมฉัตร เธอทำแบบนี้ทำไม ไม่ได้ยินที่ป๋าพูดงั้นเหรอ ป๋าบอกว่าจะปล่อยเรา แล้วนี่เธอทำอะไรลงไป”

“อย่าโง่นักเลยชัชชัย คนอย่างป๋าน่ะเหรอจะปล่อยให้ใครมาหักหน้าฟรีๆ  นี่คงกะจะเก็บเราทั้งคู่แล้วปล่อยข่าวว่าเราหนีตามกันไปแล้วมากกว่า” ชัชชัยขยับจะโทรตามหมอ เขาตรงไปที่โทรศัพท์ แต่กลับถูกเจิมฉัตรเล็งปืนขวางไว้ “อย่านะชัชชัย”

ชัชชัยอึ้งหันมาจ้องเจิมฉัตร เห็นว่าเจิมฉัตรเองก็ตื่นกลัวเช่นกันแต่สถานการณ์บีบให้ต้องกล้า “นี่เธอจะทำอะไร  จะยิงฉันอีกคนงั้นเหรอ เอาสิยิงเลย ห้องนี้มันเก็บเสียง แต่มันไม่เก็บความลับหรอกนะ ฉันก็อยากรู้ถ้าเธอฆ่าฉันแล้วจะหนีไปไหนรอด”

เจิมฉัตรมือสั่นลุ้นอยู่สักพักก็ทิ้งปืน ผวาเข้ากอดชัชชัย “ฉันขอโทษชัชชัย ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้น แต่เธอลองคิดดูให้ดีสิ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ต่อให้เราช่วยป๋า..ต่อให้ป๋ายกโทษให้เรา แต่ลูกน้องคนอื่นของป๋าจะปล่อยเราไว้งั้นเหรอชัชชัย ฉันยังไม่อยากตาย ได้ยินมั้ย ฉันยังไม่อยากตายแบบนี้”

ชัชชัยกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก ได้แต่ดันเจิมฉัตรให้ห่างตัว ก่อนจะเซไปพิงผนังและมองมาที่ร่างของเสี่ยเจริญที่นอนจมกองเลือดมองตนอยู่ อ้าปากพะงาบๆแต่พูดไม่ได้

“ชัชชัย เชื่อฉันเถอะ ทำเพื่ออนาคตของเรา ถ้าป๋าตายเธอก็จะได้เป็นนายใหญ่ ถึงเวลานั้นก็ไม่มีใครขัดขวางเราได้อีกแล้ว”

สีหน้าชัชชัยเหมือนจะร้องไห้ออกมา ในขณะที่เสี่ยเจริญมอง…วิงวอนชัชชัย

ท้ายรถเสี่ยเจริญเปิดออก  เห็นชัชชัยอุ้มร่างของเสี่ยเจริญมายัดไว้ท้ายรถ เสี่ยเจริญนอนปางตาย….มองชัชชัย

“ ไอ้ชัช…อย่า…”

ชัชชัยเหมือนจะประสาทกินรีบปิดท้ายรถลง เขาแขวนเสื้อสำรองไว้ในรถ ก่อนจะขึ้นไปนั่งแล้วลนลานคว้ามือถือออกมาโทร “ฮัลโหล  มึงอยู่ที่ไหน…โอเค  รีบเอารถมึงออกไปรอกูที่ปากทาง ไม่ต้องบอกอะไรใครทั้งนั้น ... บอกให้มาก็มาสิโว๊ย”

เจิมฉัตรมองจากหน้าต่าง เห็นชัชชัยขับรถป๋าแล่นออกไป เจิมฉัตรผละจากหน้าต่างและลงมือทำลายหลักฐาน เธอใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดรอยเลือดออกจากพื้นพรมในห้องนอน ก่อนจะเอาผ้าไปฉีกเป็นริ้วๆโยนทิ้งลงในชักโครกและกดชักโครก และก้มลงมองสภาพชุดนอนของตนและสองมือที่เปื้อนคราบเลือด

เจิมฉัตรยืนอยู่ในอ่างอาบน้ำกำลังอาบน้ำทั้งชุดนอน…พยายามถูสองมือที่เปื้อนเลือดให้มากที่สุด คราบเลือดไหลลงท่อระบายน้ำ เจิมฉัตรอึ้งไปก่อนจะทรุดตัวลงนั่งร้องไห้ด้วยความตื่นกลัวในบาปของตน