บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 14 หน้า 3
ไอ้ปอดยืนรอชัชชัยอยู่อย่างกระวนกระวายอยู่ข้างรถตัวเอง สักครู่ก็เห็นชัชชัยขับรถของเสี่ยเจริญแล่นมาจอดเทียบ ไอ้ปอดรีบขึ้นไปนั่งในรถ ไอ้ปอดเริ่มสังเกต “นี่รถป๋านี่ครับคุณชัช” ชัชชัยนิ่งไม่ยอมออกรถ ไอ้ปอดสังเกตเห็นเลือดที่เปื้อนเสื้อชัชชัย “คุณชัช เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับป๋าหรือครับ”
ชัชชัยชักปืนออกมาจ่ออกไอ้ปอด ไอ้ปอดตะลึงตาค้าง “ไอ้ปอด มึงโตมากับกูใช่มั้ย”
“คุณชัช !!??”
“ใช่มั้ย !!!”
“ครับ ใช่ครับ”
“ตั้งแต่เล็กจนโตไม่ว่ากูทำระยำอะไรเอาไว้ มึงก็เข้าข้างกูทุกครั้ง กูบอกซ้ายมึงไปซ้าย บอกขวามึงก็ไปกว่า ถูกมั้ย”
ไอ้ปอดเริ่มอึ้งไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ “เราเหมือนพี่น้องกัน… เวลานี้กูกำลังเดือดร้อนที่สุดในชีวิต มีแต่มึงเท่านั้นที่ช่วยกูได้ มึงจะช่วยกูใช่มั้ยไอ้ปอด”
ไอ้ปอดพยักหน้า “เกิดอะไรขึ้นหรือครับคุณชัช”
ชัชชัยน้ำตาซึม “กูยิงป๋า กูยิงป๋า…”
ไอ้ปอดตะลึง
บูรพาขับรถเข้ามาจอดที่บ้านเสี่ยเจริญ และเริ่มสังเกตว่าบ้านวันนี้ดูเงียบผิดปกติ เขาลงจากรถ ลมหอบหนึ่งพัดใบไม้ร่วงกรู ทำให้เขานึกสังหรณ์ใจขึ้นมาทันที
เจิมฉัตรอาบน้ำสวมชุดใหม่เรียบร้อย กำลังบรรจงทาลิปสติกด้วยมืออันสั่นเทา สักครู่เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เจิมฉัตรออกอาการสะดุ้งผวา “ใคร”
“นี่ผมบูรพา ป๋าอยู่ในนั้นรึเปล่า” เจิมฉัตรเปิดประตูและฝืนยิ้มให้บูรพา บูรพาอธิบาย “ลุงเคี้ยงโทรมาบอกว่าจู่ๆป๋าก็ผลุนผลันออกมาจากไนท์คลับ แถมยังปิดมือถืออีกด้วย” บูรพามองไปในห้อง “นี่ ป๋ายังไม่กลับมาอีกงั้นเหรอ”
เจิมฉัตรส่ายหน้า บูรพาเริ่มรู้สึกแปลกใจ
เคี้ยงกำลังคุยสายกับบูรพา “เจิมฉัตรเค้าบอกว่าไม่ได้โทรกลับมาเลยงั้นเหรอ แล้วชัชชัยล่ะ..ไปเที่ยว ให้มันได้ยังงี้สิวะ บูรพา ข้าว่ามันต้องเกิดเรื่องแน่แล้ว เอ็งให้เจิมฉัตร รอฟังข่าวอยู่ที่บ้านแล้วออกมานี่เดี๋ยวนี้เลยเราจะออกตามหานายใหญ่ของพวกเอ็งกัน” เคี้ยงวางสายแล้วหันไปบอกจ๊อดที่ยืนหน้าตื่นอยู่ “ระดมพวกเราไปที่ห้องประชุมไอ้จ๊อด เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”
ที่ท่าน้ำเปลี่ยว ชัชชัยกับไอ้ปอดยืนทื่ออยู่ท้ายรถไม่มีใครกล้าเปิดฝากระโปรง ชัชชัยพยักหน้าให้ไอ้ปอด ส่วนตัวเองเมินหน้าหนี ไอ้ปอดตัดสินใจเปิดท้ายรถ ท้ายรถเปิดออกเผยให้เห็นเสี่ยเจริญยังไม่ตายแต่หน้าตาซีดเซียวใกล้ขั้นตรีทูตเต็มแก่