บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 4 หน้า 2
ชัชชัยหยุดพักเปิดก๊อกน้ำวักน้ำล้างหน้า และบ้วนปากกลั้วคอ….เสียงดัง เขาลงมือซ้อมเด็กของไอ้หัวจักรต่อ ในลีลาฟุตเวิร์กแบบนักมวยมืออาชีพ เห็นเหยื่อยืนไม่ไหว เอนจะล้มชัชชัยเข้าประคองไว้ซบบ่า โอบกอดฮัมเพลงเหมือนเต้นรำ ก่อนจะเสยเข่าและลงมือกระทืบเหมือนตำข้าว
ชัชชัยหยุดหอบพิงผนัง กุมอกเหมือนเหนื่อยสุดๆ สีหน้ามีความสุขคล้ายกับคนได้ออกกำลังกาย ไอ้ปอดเดินเข้ามากระซิบรายงานชัชชัย ชัชชัยหูผึ่งหันไปถามเหมือนไม่แน่ใจ “กี่คน”
“สองคนครับ บอกว่าเป็นเด็กเคี้ยงมังกรแดง”
ชัชชัยรำพึงเบาๆ “ลุงเคี้ยง”
บูรพาและจ๊อดนั่งอยู่กับชัชชัยที่โต๊ะตัวหนึ่ง สมุนเอาน้ำและเหล้าและผ้าเย็นมาเสิร์ฟ ขณะที่ชัชชัยใช้ผ้าเย็นเช็ดเลือดที่เปื้อนกำปั้น จ๊อดมองอย่างอึ้งๆ
ชัชชัยจิบเหล้าแก้เหนื่อย “กูชื่อชัชชัยเป็นหลานเสี่ยจิว ตอนนี้เสี่ยจิวไม่อยู่ไปพักร้อนที่ต่างจังหวัด มึงสองคนเป็นเด็กลุงเคี้ยงหรือ”
บูรพาตอบรับ “ครับ”
ชัชชัยหยันๆ “พวกขี้คุกอีกล่ะสิ” บูรพาฉุนกึก แต่จ๊อดได้แต่ยิ้มแหยๆ “ทำอะไรเป็นบ้าง”
“ป…เป็นหมดครับพี่ ท…ทำได้ทุกอย่าง”
ชัชชัยรำคาญจ๊อด ยกตีนมาวางพาดโต๊ะโครมแก้วน้ำตรงหน้าบูรพากับจ๊อดกระฉอกแทบหก “อมเกือกกูได้มั้ยล่ะ! อย่าเสือกประจบโว๊ย !นึกว่าเป็นเด็กลุงเคี้ยงแล้วมาตีซี้กับกูหรือไง ตอนนี้งานยิ่งไม่ค่อยจะมีอยู่ ไอ้พวกที่นั่งอยู่ข้างหลังกู พวกมึงนึกว่าแดกแกลบเหรอ แต่ละคนกูจ่ายเดือนละเป็นหมื่นๆ น่ะรู้รึเปล่า”
จ๊อดตัวสั่นลนลานทำอะไรไม่ถูก ได้แต่มองบูรพา บูรพามองหน้าชัชชัยแล้วเอนตัวพิงพนักพิงเหมือนไม่คิดจะหวาดกลัว ไอ้ปอดยิ้มขำท่าทีลนลานของจ๊อด
ชัชชัยพอใจอาการสู้คนของบูรพา จึงเย็นลงหันไปดื่มเหล้าแล้วเริ่มบอก…“มึงอยากได้งานรึเปล่า” ชัชชัยล้วงปืนพกออกมาวางโครมบนโต๊ะตรงหน้าบูรพา “ถ้าอยากก็หยิบปืนมาแล้วยิงกูเลย มึงกล้ามั้ย”
บูรพากับจ๊อดนิ่งอึ้ง บูรพาตัดสินใจเอ่ยปาก “ขอโทษด้วย ผมกับเพื่อนมาหางานทำ ไม่ได้มามีเรื่อง” บูรพาหันไปพยักหน้าให้จ๊อดแล้วลุกขึ้นจะเดินหนีไป
“ถุย เด็กลุงเคี้ยงมีน้ำยาแค่นี้เองหรือวะ”
บูรพาชะงักกึก เหลียวมามองชัชชัยที่แสยะยิ้มอย่างเย้ยหยาม สมุนของชัชชัยและจ๊อดต่างก็ลุ้นกับการตัดสินใจของบูรพา เห็นบูรพาตัดสินใจเดินกลับมาที่โต๊ะ และคว้าปืนหมับ และนิ่งมองปืนในมือสักครู่ ก่อนจะหันมาเล็งชัชชัยและเหนี่ยวไก “แชะ”
ทุกคนตกตะลึงในความบ้าระห่ำของบูรพาและชัชชัย เห็นชัชชัยพรายยิ้มออกมา “ปืนกูยังใหม่ เลยไม่ได้ใส่ลูก”
“ผมรู้….”
ชัชชัยสะใจที่ได้เจอคนห้าวพอๆกับตน ก่อนจะเอ่ยถามไอ้ปอด “ไอ้ปอด ตอนนี้มีตำแหน่งอะไรว่างบ้างวะ”