บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 17 หน้า 4
ตะวันฉายยืนรอบูรพาอยู่เงียบๆ จนบูรพาตามออกมา “ถ้าพ่อเป็นอะไรไป…. ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพ่ออีกครั้งเดียว…แกลืมตารางไปได้เลยบูรพา เพราะฉันนี่แหละจะเป็นคนเด็ดหัวแกกับมือ”
“ฉันรู้”
“คนที่โทรมาขู่แก…มันเป็นใคร”
“นั่นมันหน้าที่ของฉัน แกไม่เกี่ยว”
“จนป่านนี้แกยังบอกว่าฉันไม่เกี่ยวงั้นเหรอ ทุกอย่างมันฉิบหายวอดวายขนาดนี้ แต่แกบอกว่าฉันไม่เกี่ยว…แล้วพ่อล่ะบูรพา พ่อไปเกี่ยวอะไรกับงานของแกด้วยทำไมพ่อต้องมารับเคราะห์เพราะแกแบบนี้”
“ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง แกไม่ต้องยุ่งอะไรทั้งนั้น หน้าที่ของแกคือดูแลพ่อให้ดีที่สุด”
“แล้วหน้าที่ของแกล่ะบูรพา…แกทำอะไร วิ่งหนีแล้วก็ทิ้งปัญหาไว้ข้างหลังงั้นเหรอ” บูรพา..สะเทือน..โดนใจดำ “แกบอกว่าจะจัดการเรื่องนี้เองใช่มั้ย งั้นฉันถามหน่อยเหอะ ห้าปีมานี่แกเคยจัดการกับอะไรได้นอกจากปัดกับโยนมันให้พ้นตัว แล้วปล่อยให้คนอื่นรับภาระ”
“อ้อ ได้โอกาสระบายออกแล้วงั้นสิ”
“ถ้าอยากจะระบายฉันคงใส่แกไปตั้งนานแล้ว แกหันไปดู มีใครในบ้านนี้บ้างที่ยังไม่เคยซวยเพราะแก”
บูรพาเหลือบไปก็เห็นธิชาก็นึกละอายใจอยู่บ้าง “ฉันมันน่าหมดหวังสำหรับแกแล้วใช่มั้ย”
“ยังมีหวังบูรพา ไม่ใช่ตัวแก แต่เป็นความรักของพ่อกับแม่ที่อยู่ในเลือดของแกนั่นแหละเป็นแรงจูงใจเดียวที่ฉันยังคิดจะช่วยแกต่อไป แต่ฉันไม่มีวันจะพาไอ้ตัวอันตรายอย่างแกกลับบ้านเด็ดขาด คนอย่างแกมีที่เดียวเท่านั้นที่จะมีลมหายใจอยู่ได้ ก็คือในคุก”
บูรพารู้สึกว่าตะวันฉายกลับมาเป็นตะวันฉายที่เอาจริงอีกครั้งก็อดหนาวลึกๆไม่ได้ เขามองไปที่ธิชาก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถ ตะวันฉายมองตามก่อนจะเดินกลับเข้าบ้านไปเอาของบางอย่าง ธิชามองตามเพราะไม่รู้ว่าตะวันฉายจะไปเอาอะไรมาให้น้อง แต่ครู่เดียวตะวันฉายก็กลับออกมา
ธิชารีบรั้ง “ตะวันฉายคะ คุณจะทำอะไร”
ตะวันฉายแกะแขนธิชาออก “บูรพา….” บูรพาหันมา ตะวันฉายโยนของอย่างนึงใส่พื้นตรงหน้าบูรพา ปรากฏว่าเป็นกุญแจมือ “ของแก เก็บไว้ดีๆ และก็เตือนตัวเองไว้ มันคือสิ่งเดียวที่จะช่วยชีวิตแกได้ ตราบใดที่แกยังไม่ยอมสวมมัน อายุแกจะสั้นลง”
“แกมีปัญญาก็มาสวมให้ฉันสิ” บูรพาเตะกุญแจมือทิ้งไว้ก่อนจะขึ้นรถไป
ตะวันฉายมองตามอย่างเคร่งเครียด ขณะที่ธิชาก็มองตะวันฉายเพราะรู้ว่าเขาเอาจริงแน่นอน
เคี้ยงนั่งหน้าหงิกไอโขลกรอการกลับมาของบูรพา….โดยมีจ๊อดที่รอเป็นเพื่อนอยู่อย่างใจคอไม่ดี เอาน้ำมาเสิร์ฟให้เคี้ยง “อย่าลืมทานยานะลุง เดี๋ยวจะเป็นอะไรไปอีก”