บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 4
ที่บ้านไกรตระกูล สาวิตรีพูดโทรศัพท์อย่างตกใจ “ว่าไงนะพี่คิน?? พี่คินบอกว่าพี่คินกำลังจะพาแขกคนสำคัญมาบ้านเราตอนนี้??”
ทวยเทพ นารถนรินทร์และใบตอง ได้ยินก็ฮือฮาด้วยความตื่นเต้น
นาคินทร์พูดโทรศัพท์ในรถ มีปานตะวันนั่งเจี๋ยมเจี้ยมข้างๆ นาคินทร์ยิ้ม “ใช่ครับคุณแม่..แขกคนสำคัญ”นาคินทร์ปรายตามองปานตะวัน ปานตะวันยิ่งสะดุ้ง เจี๋ยมเจี้ยมหนักเข้าไปอีก
“ถาม 5 คำนะจ๊ะพี่คิน ผู้หญิงรึผู้ชาย”
ทวยเทพ นารถนรินทร์ และ ใบตอง ลุ้น
นาคินทร์เหลือบมองปานตะวัน ยิ้มๆ “ผู้หญิงครับ...สวยด้วย” ปานตะวันหันขวับมองนาคินทร์ที่ทำหน้าตาเฉยคุยต่อ“อ้อ! คุณแม่ช่วยบอกให้ยัยนารถอยู่รอนะครับ...อย่าออกไปไหน ผมคิดว่าไม่เกินชั่วโมงน่าจะถึง”
สาวิตรีพูดโทรศัพท์ เสียงเข้ม “ว๊าย!! ไม่ได้ พี่คินจะพาแขกสำคัญของพี่คินมาบ้านเราตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด!!”
ทวยเทพ นารถนรินทร์ และใบตอง งง
นาคินทร์ก็งงไปด้วย “ทำไมล่ะครับคุณแม่”
“ก็แขกคนสำคัญ...เป็นผู้หญิง...และสวยด้วยซะขนาดนี้ แม่ต้องขอโชว์ฝีมือทำอาหารมื้อพิเศษไว้ต้อนรับน่ะสิจ๊ะ อย่าเพิ่งมาตอนนี้นะ มามื้อเย็นเลยดีมั๊ยลูก? “
นาคินทร์ทำเสียงเพลีย “คุณแม่..ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกครับ”
“โนๆๆ...แม่เข้าใจ รับรองว่าแม่จะไม่ทำอะไรเอิกเกริก ทุกอย่างจะเป็นปกติธรรมดา แม่ไม่ทำให้พี่คินเขินหรอกน่าาา”
นาคินทร์ส่ายหน้า “คุณแม่”
“ตกลง...โอเค..ตามนั้นนะจ๊ะ..บาย!!!” สาวิตรีวางหู ทุกคนกรูเข้ามาจ้องจนสาวิตรีตกใจ ก่อนจะบอก “โอเค.ทุกคน ฟังนะ!!!”
ปานตะวันมองเห็น นาคินทร์ถอนใจเฮือกหลังพูดโทรศัพท์จบเลยชักเกรงใจ “ถ้าไม่สะดวก”
“สะดวกครับ แต่คุณแม่ผมอยากให้เราเข้าไปช่วงเย็นๆ จะได้ทานข้าวเย็นกับท่านด้วยเลย”
ปานตะวันตั้ง่ท่าจะปฏิเสธทันที “เอ่อ..แต่ฉันว่า”