บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 4 หน้า 4
“อยู่ไหนน้าาา...เมื่อกี๊หล่นมาตรงนี้นี่นา” ประกายเดือนรู้สึกตัว หันขวับมองนัครินทร์แล้วรีบลุกขึ้น ประกายเดือนตาเขียว “มีอะไรคะท่านรองฯ”
“ขาว เอ๊ย! มีข่าวมาบอกคุณน่ะสิ”
“ข่าวอะไรคะ?”
นัครินทร์กวน “ข่าวเศร้า”
“ข่าวเศร้า?? ใครตายเหรอคะ?”
นัครินทร์สะดุ้ง แล้วยิ้ม “ก็ไม่แน่..หลังจากฟังข่าวนี้ อาจจะมีใครซักคนตรอมใจตายก็ได้”
“งั้นก็คงไม่เกี่ยวกับดิฉันแล้วล่ะค่ะ”
“เกี่ยวสิ..ทำไมจะไม่เกี่ยว”
ประกายเดือนช้อนตามอง?? นัครินทร์ก้มตัวลงบอก “พี่คินทร์...พี่ชายผม..เค้ากำลังจะพาสาวไปกินข้าวที่บ้าน!!!”
ประกายเดือนตกใจนิดนึง นึกเสียใจแทนพี่สาว ก่อนจะทำตาแบ๊ว “แล้วไงคะ”
“แล้วไง? อ้าว..คุณไม่เสียใจเหรอที่พี่ชายผมควงคุณเล่นๆ ได้ไม่กี่วันก็เขี่ยคุณทิ้งซะแล้ว??”
“ปากเหรอคะท่านรองฯ”
“คุณว่าไงนะ?”
“ดิฉันก็ว่า”
เสียงวีวี่แหวมาเลย “โอปป้าาาาา!!! โอปป้านัคกี้!!!!”
นัครินทร์ ประกายเดือนหันขวับมอง นัครินทร์ตกใจ “เฮ่ยย!!!”
วีวี่ กิ๊กสาวลูกครึ่งเกาหลี พูดไทยไม่ชัดสำเนียงเกาหลี ปรี่เข้ามากอดนัครินทร์ “โอปป้า...วีวี่คิดถึงโอปป้ามากๆ เลยค่ะ”
นัครินทร์งง “วีวี่..มาไงเนี่ย...ไม่รู้เรื่องเลย”
“วีวี่อยากเซอร์ไพร์สโอปป้าค่ะ วีวี่เอากิมจิร้านที่เมียงดงที่โอปป้าชอบกินมาฝากด้วยนะคะ”
ประกายเดือนอมยิ้ม นัครินทร์เก๊ก
“ค่ะๆ แต้งกิ้วมากๆ ค่ะวีวี่” นัครินทร์แกล้งยั่วจะให้ประกายเดือนหึง “แหม..ผมก็คิดถึงวีวี่มากเลย”
นัครินทร์คว้าถุงกิมจิส่งให้ประกายเดือน “คุณเลขาฯ เอากิมจิไปใส่จาน”
วีวี่ดีใจใหญ่ ประกายเดือนเหวอๆ
“เร็วสิ!! อ้อ!! แล้วอย่าให้ใครเข้ามากวน ผมจะกินกิมจิกับวีวี่!!!”
วีวี่ยิ่งดีใจใหญ่ สองคนพากันเข้าห้องไป
ประกายเดือนมองตาม “แหวะ..โอปป้าาาา!!!” ประกายเดือนมองกิมจิ ทำเสียงล้อเลียน “จะกินกิมจิกับวีวี่ แหวะๆ”