บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 3
ที่ทางเดินหน้าห้องเช่าปานตะวัน ประกายเดือนเดินเอามือแตะๆ แผลที่หน้าผากไปก็ทำหน้าหวั่น ๆ ไป โดยมีนาคินทร์เดินประกบมาใกล้ จะถึงหน้าห้องปานตะวันแล้ว
ประกายเดือนตัดสินใจหยุดเดิน “เอ่อ..เดือนว่าท่านประธานส่งแค่นี้ก็พอค่ะ”
“อ้าว..ทำไมล่ะครับ”
ประกายเดือนนิ่ง พูดไม่ออก “เอ่อ”
ประกายเดือนนึกถึงที่ปานตะวันเตือน “เชื่อพี่เถอะ ท่านประธานของเดือนเค้าดีเกินไป ดีผิดปกติ”
“พี่รู้สึกเหมือนเค้ากำลังเล่นละครอยู่”
“ต่อไปนี้อย่าพาคุณนาคินทร์มาที่นี่อีก!!”
“คุณเดือน!!”
ประกายเดือนสะดุ้ง หลุดปาก “เอ่อ..ตะวันเค้าไม่ค่อยชอบ..อุ๊บส์!!” ประกายเดือนเอามือปิดปาก
“ไม่ค่อยชอบ คุณตะวันไม่ค่อยชอบอะไรครับ? หรือว่าไม่ชอบผม” นาคินทร์ถามซื่อๆ
“โอ๊ย!! มะ..ไม่ใช่ค่ะ..ไม่จริงเลย..คือ..ตะวันเค้าไม่ค่อยชอบให้คนอื่นมาบ้านน่ะค่ะ เค้าโลกส่วนตัวสูง”นาคินทร์ยิ้มน้อยๆ “โห..เห็นผมเป็นคนอื่น”
ประกายเดือนเจอมุกนี้ของท่านประธาน “โอย..ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ..คือ..ตะวันเค้า”
“ช่วยด้วยยยย!!”
สองคนหันขวับ ประกายเดือนตกใจ “ตะวัน!!!”
ประกายเดือนวิ่งพรวดไป นาคินทร์นิ่งอยู่นิดนึงก่อนจะตัดสินใจพรวดตามไป
ห้องเช่าปานตะวัน ปานตะวันกองอยู่กับพื้น ผู้ร้ายปราดเข้าไปกระชากตัวขึ้นมา
“พวกแกเป็นใคร? ฉันไปทำอะไรให้พวกแก”
“หนวกหูเว๊ย!!” ผู้ร้ายพูดจบก็ตบเปรี้ยง ปานตะวันกระเด็นไปกองอีก
“พังมันให้เละ”
“จัดไป!!” ผู้ร้ายอีกคนพังข้าวของพังห้องเช่าเละ
ปานตะวันวิ่งวุ่นห้าม “หยุด!! ฉันบอกให้หยุด!!!”