บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 3 หน้า 4
นาคินทร์พยักหน้า “ที่นี่ไม่ใช่ที่ ๆ ปลอดภัยสำหรับคุณทั้ง 2 คน อีกต่อไป คนร้ายอาจจะหวนกลับมาอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ที่แน่ ๆ ไม่มีเพื่อนบ้านคนไหนคิดจะช่วยเหลือคุณทั้ง 2 คนเลยซักนิด”
สองคนอึ้ง มองหน้ากันแล้วมองนาคินทร์ ประกายเดือนเสียงอ่อย “ไม่อยู่ที่นี่แล้วจะให้เราไปอยู่ที่ไหนล่ะคะ..ท่านประธาน”
เข้าล็อคนาคินทร์ “เรื่องนั้น..ขอให้ผมเป็นคนจัดการก็แล้วกัน”
สองคนอึ้ง “อะไรนะคะ”
นาคินทร์พยักหน้าน้อย ๆ ประกายเดือนงง ๆ หันไปมองปานตะวันที่มองนาคินทร์อย่างจับผิด นาคินทร์
ยิ้มน้อย ๆ จริงใจ ปานตะวันเบือนหน้าไปคิด
คืนนั้น นาคินทร์ขับรถกลับบ้านอย่างมีความสุข รู้สึกว่าทุกอย่างกำลังเป็นไปอย่างที่ต้องการ โอกาสแก้แค้นแทนคนรักมาถึงแล้ว หลังจากที่รอคอยมานาน
ห้องเช่าปานตะวัน ปานตะวันและประกายเดือน ในชุดนอน ปานตะวันนั่งอยู่บนที่นอนแล้ว ประกายเดือนโดดทิ้งตัว “วู้วววว!! หลังพายุร้ายผ่านไปมักจะมีโชคดีเสมอวู้ๆๆ”
“โชคดีอะไรของเดือน”
“เอ๊า!! ไม่โชคดีเหรอ? โดนขโมยเข้าบ้านปุ๊บก็ได้คอนโดฯฟรีปั๊บ แหม..ยังงี้มันไม่เรียกว่าโชคดีธรรมดา มันต้องเรียกว่า โชคดีฟ้าผ่า เปรี้ยงๆ”
“แต่พี่ว่า”
“มันแปลก ๆ“
“ก็มันจริง”
ประกายเดือนสวน เสียงหน่าย ๆ “ตะวัน..เมื่อไหร่ตะวันจะเลิกเป็นคนคิดมากซะที โดยเฉพาะกับท่านประธาน นี่ถ้าเรารวยล้นฟ้าไฮโซสุดฤทธิ์ แล้วท่านประธานเป็นนายกระจอกคิดจะมาปอกลอกเราก็อีกเรื่องนึง แต่นี่มันกลับกันนะตะวัน ท่านประธานทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งไฮโซและแสนดี ส่วนเรา..ก็ดูเอา..ไม่ต้องให้พูด”
“ยังไงเราก็ไม่ควรรับข้อเสนอนั้น”
“มันไม่ใช่ข้อเสนอ ต้องเรียกว่าความช่วยเหลือถึงจะถูก..น้ำใจน่ะ น้ำใจ”
“ของฟรีไม่มีในโลก พี่ไม่เชื่อว่าเค้าจะช่วยเราโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน”
“โห..ยังกะเรามีอะไรจะตอบแทนเค้าแน่ะ ก็เหลือแต่ตัวแล้ว”
ประกายเดือนชะงัก ค่อย ๆ หันมองหน้าพี่สาว ปานตะวันมองหน้าน้องสาว
ประกายเดือนส่ายหน้า “ไม่มีทาง ไม่ใช่เค้าแน่ ๆ”
ประกายเดือนอมยิ้ม “แต่เป็นตะวันล่ะก็ไม่แน่น้าาา เค้าแอบเห็นท่านประธานชอบมองตะวันตลอดเลย”
“เราไม่ได้เหลือแต่ตัวนะเดือน เรายังเหลือ ‘ศักดิ์ศรี’ อยู่ด้วย”