บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 3 หน้า 3
นาคินทร์ยิ้มน้อย ๆ มองตาปานตะวัน “ผมยินดี..ทำเพื่อคุณ.. ผมไม่ยอมปล่อยให้ใครทำร้ายคุณเด็ดขาด” นาคินทร์ไม่ได้พูดต่อว่าสิ่งที่อยู่ในใจของเขาคือ มีเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะทำร้ายปานตะวันได้
ปานตะวันรู้สึกทะแม่ง ๆ นาคินทร์ยังมองตา ประกายเดือนเดินเข้ามาพร้อมอุปกรณ์ยาเล็ก ๆ อีกชุด
“พลาสเตอร์แผ่นใหญ่ไม่มีอ่ะตะวัน”
ประกายเดือนเห็นก็ชะงัก “อุ๊ย!!”
ปานตะวันรีบผละตัวออกจากนาคินทร์ “ไม่เป็นไรแล้วเดือน พี่ทำแผลให้คุณนาคินทร์เสร็จแล้ว เดือนเหอะ มีแผลที่หัวด้วย พี่ทำแผลให้นะ”
ประกายเดือนจับแผลตัวเอง “โอ๊ย..อันนี้เล็กน้อย ฝีมือสมัครเล่น นังโจรกระจอก!!”
“นังโจร?? นังโจรที่ไหนกัน”
ประกายเดือนตัดบท “ไม่มีอะไรหรอก นี่!! ว่าแต่ไอ้โจร 2 คนนั่นมันเป็นใคร? แล้วมันต้องการอะไร..ตะวัน??”
นาคินทร์สนใจ ปานตะวันคิดแล้วก็ให้งง “พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน”
นาคินทร์แววตาวูบก่อนจะน้ำเสียงปกติ “ลองนึกดูดี ๆ ซิครับว่าคุณตะวันเคยไปทำอะไรให้ใครโกรธแค้น บ้างรึเปล่า”
ปานตะวันชะงักกึก มองนาคินทร์ “โกรธแค้น”
นาคินทร์ทำตาใส พยักหน้า “ครับ..โกรธแค้น” ปานตะวันมองนาคินทร์อึ้ง ๆ นาคินทร์เลิกคิ้วมองปานตะวันแบบรอคำตอบ
ประกายเดือนโพล่งขึ้น “คนอย่างตะวันเนี่ยนะจะเคยไปทำอะไรให้ใครโกรธแค้น?? ไม่มีทางเลยค่ะท่านประธาน ให้ลิงออกลูกเป็นควายยังจะง่ายซะกว่า”
ปานตะวันปราม “เดือน”
“ก็มันจริงอ่ะ ตั้งแต่เกิดมาเค้าก็เห็นแต่ตะวันยอมให้คนโน้นคนนี้รังแกมั่งล่ะ เอาเปรียบมั่งล่ะ เออ..ถ้าเป็นเค้าสิยังจะน่าเชื่อซะกว่า จริง ๆ นะคะท่านประธาน”
นาคินทร์ถามยิ้มเย็น ๆ “จริงเหรอครับ?”
ประกายเดือนสวน มั่นใจ “จริงค่ะ พันเปอร์เซนต์!!”
“แต่ผมว่าคุณเดือนไม่น่าจะมั่นใจขนาดนั้น”
ปานตะวันมองขวับ “คุณหมายความว่ายังไง”
นาคินทร์มองตาตอบ ก่อนจะบอก “ผมหมายความว่าลองถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น คุณเดือนกับคุณตะวันไม่น่าจะมั่นใจหรือวางใจอะไรมากเกินไป” สองพี่น้องมองนาคินทร์ “ผมคิดว่าคุณ 2 คนควรจะย้ายออกจากที่นี่”
“ย้ายออกจากที่นี่???”