บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 8 หน้า 3
“ปล่อยนะ”
“ทำไม? จะรีบไปไหน?”
ปานตะวันพยายามสะบัดมือ “ฉันบอกให้ปล่อย!”
“มีสิทธิ์อะไรมาสั่งผม?? ผมต่างหากที่มีสิทธิ์สั่งคุณ!!”
ปานตะวันชะงัก จ้องหน้านาคินทร์อย่างไม่อยากเชื่อหู “คุณนาคินทร์.. ตกลงคุณเป็นคนยังไงกันแน่”
นาคินทร์จ้องตา สายตาแอบหยัน กระชากตัวปานตะวันเข้ามาใกล้ ”แล้วคุณก็จะรู้ อยากรู้ให้ลึกซึ้งมั้ยล่ะ?”
ปานตะวันฉวยโอกาส ผลักอกกระเด็นทันที “ปล่อยยย!!!”
ปานตะวันวิ่งหนีไป นาคินทร์มองตาม “ฉันปล่อยเธอแน่--แต่ก่อนจะถึงวันนั้น..ชีวิตเธอต้อง ‘พัง’ก่อนปานตะวัน”
ที่ห้องนอน ปานตะวันเปิดประตูผลัวะ รีบล็อคห้อง ยืนทั้งโกรธทั้งกลัวตัวสั่น สะอื้นน้ำตาไหล แทบหมดแรงอยู่ที่ประตู ปานตะวันตัดพ้อ “นี่มันอะไรกัน? คุณนาคินทร์ คุณเป็นใคร คุณต้องการอะไรกันแน่??”
ทันใดนั้นมือถือดังขึ้นเป็นเสียง “ประกายเดือน” ปานตะวันรีบพุ่งไปคว้ามือถือที่หัวเตียงทันที ปานตะวันปรับเสียงและอารมณ์ “ว่าไงเดือน”
ประกายเดือนที่โต๊ะทำงาน KTK เสียงแจ่ม “ตะวั๊นนน!! คิดถึงจังเลย เอ๊ะ! ตะวันเป็นหวัดเหรอ?”
ปานตะวันรีบควบคุมเสียง “อ๋อ..นิดหน่อยจ๊ะ ไม่เป็นไรมาก”
“ไปหาหมอมั้ย เค้านั่งแท๊กซี่ไปรับ”
ปานตะวันแกล้งหัวเราะ “นี่!! ลืมไปแล้วเหรอว่าพี่เป็นพยาบาล พี่ทานยาแล้วจ๊ะ”
“อ้าว..เออ..จริง!! แหม..คนเค้าเป็นห่วงนี่ว่าแต่คิดถึงตะวัน อยากเจอตะวันจังเลย ออกมาเจอกันมั่งได้มั้ย”
“เพิ่งจะเริ่มงานได้ไม่เท่าไหร่ พี่ยังไม่อยากลางาน”
“เค้าขอท่านประธานให้เองเอามั้ย?”
ปานตะวันลืมตัว เสียงแข็ง “อย่าไปยุ่งกับเค้า”
“มีอะไรรึเปล่าตะวัน?”
ปานตะวันรู้สึกตัว “อ๋อ..เปล่าจ๊ะ พี่ไม่อยากให้เดือนไปรบกวนเค้า”
“หู๊ย!! ท่านประธานใจดีที่สุดใน 3 โลก ขอแค่นี้มีเหรอจะไม่ให้”
ปานตะวันอึ้งไป “เดือน..ท่านประธานของเดือนเค้าใจดีจริง ๆ เหรอ?”
“ก็จริงสิ อ้าวแหม..ตะวันอยู่บ้านเดียวกะเค้าแท้ ๆ ทำเป็นมาถาม”
ปานตะวันอึ้งไป
“เอางี้!! ถ้าตะวันเกรงใจไม่อยากออกมา”
ปาริฉัตรเข้ามาชะงักได้ยิน