บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 25 (ตอนจบ) หน้า 16
บนถนน นาคินทร์ขับรถอยู่ มองๆ ไปข้างหน้า เห็นท้ายรถกนกรัตน์กำลังออกจากที่จอดข้างทาง กำลังเปิดไฟเลี้ยวขอทาง นาคินทร์ตะโกนลั่น “รถกนก...ตะวัน”
นาคินทร์รีบบึ่งตามไปทันที ทั้งบีบแตรและเปิดไฟสูงใส่ กนกรัตน์มองกระจกหลังเห็นเป็นรถนาคินทร์ กนกรัตน์ตกใจ “พี่คิน” กนกรัตน์หันมองปานตะวันที่ยังนอนมึนอยู่
“เห็นมั๊ยแกวางแผนเอาเด็กในท้องแกมาแย่งพี่คิน พี่คินเค้าใจอ่อนเค้าแค่สงสารเด็กเค้าไม่ได้รักแก”
นาคินทร์ขับรถตามอย่างกังวล “อย่าทำอะไรตะวัน อย่าทำอะไรลูกผม ได้โปรด”
กนกรัตน์ประกาศลั่นฉันจะฆ่าแก “ถ้าไม่มีแกกับลูกแก พี่คินก็ต้องรักฉันคนเดียวเท่านั้น”
กนกรัตน์เร่งเครื่องซิ่งเร็วขึ้น นาคินทร์เร่งเครื่องตาม
บนถนนเส้นเดียวกับที่กนกวลีเคยเกิดอุบัติเหตุ รถกนกรัตน์แล่นมาอย่างเร็ว ปานตะวันมองถนนอย่างตกใจ..พึมพำ “ถนนนี้”
ปานตะวันคิดถึงเหตุการณ์ในอดีต ปานตะวันเดินตุปัดตุเป๋ กนกวลีหักหลบเกิดอุบัติเหตุ
ปานตะวันตกใจ โพล่ง “ระวังค่ะ อย่าขับเร็วค่ะคุณเคท”
กนกรัตน์หันขวับ ตวาดแว้ด
“ฉันไม่โง่ ถ้าฉันขับช้าพี่คินก็ขับตามฉันมาทันน่ะสิ”
“คุณเคทคะ..ถนนเส้นนี้..มันเคยมีอุบัติเหตุ”
กนกรัตน์แว้ด ทำหน้าแสยะน่าตบ ขำ แล้วนึกได้ ตาวาว “แล้วไง ยังกะกลัวตายนี่ อุบัติเหตุเหรอ ก็ดีสิ..แกน่ะสิที่ต้องกลัว ไม่ใช่ฉัน”
ปานตะวันตกใจ “หมายความว่ายังไงคะ”
“ก็หมายความว่า..เดี๋ยวฉันจะทำให้แกร่วงลงจากรถไปตายพร้อมลูกแกน่ะสิ ฮ่าๆๆ ให้มันเป็นอุบัติเหตุ”
ปานตะวันตกใจ “ไม่นะคะ อย่านะคะคุณเคท ฉันขอร้อง”
กนกรัตน์ตาวาว “แกไม่ต้องกลัวเหงาหรอกนะ เพราะคงจะมีทั้งนังกนกวลี นังเลขาฉัตร แล้วก็นังแตงโมไปคอยอยู่เป็นเพื่อนช่วยเลี้ยงลูกให้แกในนรกแล้ว ฮ่าๆๆๆ”
ปานตะวันเห็นจวนตัวแล้ว รีบตะปบจะปลดเบลท์ กนกรัตน์ผลักปานตะวันหัวโขกกระจกอีกที ปานตะวันนิ่งเงียบหน้าติดกระจกไป
“นังนี่ ร้ายจริงๆ” กนกรัตน์เหลือบมองกระจกมองหลังแล้วสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็น ‘ผีแตงโม’ นั่งจ้องอยู่ กนกรัตน์หันขวับทั้งๆ ที่ขับรถ เบาะหลังว่างเปล่า
“บ้า! อีผีบ้า แน่จริงก็มาสิ โธ่” กนกรัตน์แสยะยิ้ม แล้วหันไปจิกหัว ให้หน้าปานตะวันหันมา “นังตะวัน อย่าเพิ่งรีบตายสิ”
กนกรัตน์ผงะเงิบ เมื่อหน้าที่หันมานั้น กลายเป็นหน้า ‘ผีปาริฉัตร’ มองมาที่กนกรัตน์อย่างแค้น