บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 25 (ตอนจบ) หน้า 20

“ผมยอมรับว่าเมื่อก่อน..ในหัวใจผมมีแต่กนกวลี และตอนนี้..คุณคงไม่ว่า ถ้าผมจะขอมีกนกวลีอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป”

ปานตะวันมองนาคินทร์แบบ..ยังไง

“แต่ในหัวใจของผม..จากนี้ไปจนตายจะมีแต่ปานตะวัน” นาคินทร์เหลือบตามองท้องปานตะวัน ค่อยๆ เอามือแตะ “และปานนภา ด.ญ.นางฟ้าของเราสองคนเท่านั้น”

“คุณนาคินทร์” ปานตะวันดีใจสุดซึ้ง โผกอดนคินทร์แน่น 

นาคินทร์กอดปานตะวันไว้ รู้สึกผิด “ที่ผ่านมา..ผมเสียใจ ที่เข้าใจผิดและคิดแค้นคุณมาตลอด” 

นาคินทร์ค่อยๆ ผละมองหน้าตะวัน แล้วค่อยๆ คุกเข่าลงตรงหน้า ปานตะวันงงๆ ตกใจ “คุณนาคินทร์”

“ยกโทษให้ผมนะครับ ผมสัญญา..ว่าจะเป็นสามีและพ่อที่ดีเท่าที่ลูกผู้ชายคนนึงจะทำได้” นาคินทร์ยังคุกเข่าอยู่ ค่อยๆ ดึงตัวปานตะวันมาหอมเข้าไปที่ท้อง 

ปานตะวันร้องไห้โฮด้วยความตื้นตันใจ ดีใจ กอดนาคินทร์ที่ยังคุกเข่าและหน้าแนบท้องตะวันอยู่ทันที นาคินทร์แหงนมอง “คุณไม่โกรธผม..ใช่มั๊ยครับ”

ปานตะวันยังร้องไห้อยู่ ส่ายหน้า นาคินทร์ลุกขึ้นมอง “ผมรักคุณมากนะครับ..ปานตะวัน”

ปานตะวันพยักหน้า ทั้งที่ยังสะอื้นอยู่ “ฉันก็รักคุณ..รักคุณมากค่ะ.. คุณนาคินทร์”

สองคนยิ้มให้กันอย่างมีความสุขที่สุด โผกอดกันแน่น ท่ามกลางบรรยากาศสุดโรแมนติก

“หากจะ ’รัก’ต้องรู้จัก ‘อภัย’”

...จบบริบูรณ์...