บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 25 (ตอนจบ) หน้า 17

“กรี๊ดดดดดด” กนกรัตน์ตกใจจนรถเสียหลัก พยายามคอนโทรลพวงมาลัย หน้ากนกรัตน์มองไปข้างหน้า ตาโตเมื่อเห็น ‘กนกวลี’ ยืนอยู่ตรงจุดเกิดอุบัติเหตุ มองตรงมา กนกรัตน์ตาเหลือก ตกใจช็อค “กรี๊ดดดดดด”

กนกรัตน์หวีดร้อง หักพวงมาลัยเหมือนจะหลบกนกวลีที่ยืนอยู่  รถเสียหลัก กนกรัตน์หวีดร้อง

บนถนน นาคินทร์เห็นเหตุการณ์ แทบช็อค นาคินทร์ตะโกนลั่น “ตะวันนนนนนนน”

ที่โรงพยาบาล หน้าห้องฉุกเฉิน ร่างปานตะวันนอนอยู่บนรถเข็น ถูกเข็นมาอย่างรวดเร็ว นาคินทร์วิ่งประกบมาอย่างตกใจ เสียใจ นาคินทร์ตะโกนลั่น สั่นเครือ “ช่วยด้วยนะครับ ช่วยตะวันด้วย ช่วยตะวันด้วย”

รถเข็นมาถึงกลุ่มนัครินทร์ ประกายเดือน อัครินทร์ และพิงค์ที่ยืนรออยู่ กรูกันเข้ามาวิ่งประกบตาม

“ตะวัน”

“อัค แกต้องช่วยตะวัน แกต้องช่วยตะวัน”

อัครินทร์บอกกับบุรุษพยาบาล “รีบเลยครับ คุณหมอวิชัยรออยู่แล้ว”

บุรุษพยาบาลรีบเข็นปานตะวันไปอย่างรวดเร็ว นาคินทร์เรียกลั่น “ตะวัน”

นาคินทร์จะวิ่งตามแต่อัครินทร์ดึงไว้ “พี่คิน”

นาคินทร์พร่ำพูด “ฉันจะไปช่วยตะวัน ตะวันต้องไม่ตาย ตะวันต้องไม่ตาย” นาคินทร์โฮ ทรุดลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง ประกายเดือนกับพิงค์ร้องไห้กอดกันกลม อัครินทร์และนัครินทร์ อึ้ง ใจเสียเหมือนกัน นาคินทร์แทบขาดใจ

ในห้องผ่าตัด  หมอกำลังช่วยปานตะวันอย่างสุดความสามารถ นาคินทร์รอคอยแทบขาดใจ ปานตะวันนอนนิ่ง หมอช่วย นาคินทร์สะอื้น

หน้าห้องผ่าตัด  ทุกคนนั่งอ่อนแรงรออยู่หน้าห้องผ่าตัด ทันใดนั้นหมอออกมา ทุกคนกรูไปหา

“คุณหมอครับ..ตะวันไม่เป็นไรใช่มั๊ยครับ”  นาคินทร์เขย่าหมอ “ตะวันต้องไม่เป็นอะไรนะครับ”

หมอหน้าเสีย นัครินทร์รีบปรามนาคินทร์ “พี่คิน..ใจเย็น”

นาคินทร์ยังแรงอยู่ “ตอบผมสิครับ..ตะวันไม่เป็นไรใช่มั๊ย”

หมอนิ่ง อัครินทร์ยกมือไหว้ “ขอโทษแทนพี่ชายผมด้วยครับอาจารย์..คนไข้เป็นยังไงบ้างครับ”

หมอถอนใจเฮือก “เราก็ยื้อกันเต็มที่นะ..หมออัค”

ทุกคนแทบช็อค อึ้ง ตีความกันไป จ้องหมอเป็นตาเดียว

“ไม่อยากเชื่อ” ทุกคนหน้าเสีย “ว่าคนไข้ใจสู้มาก..ปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูก”

ประกายเดือนและพิงค์ปล่อยโฮลั่นกอดกันด้วยความดีใจ ร้องไห้แงๆ อัครินทร์และนัครินทร์ โล่งอก 

นาคินทร์เซทรุดไปหลังติดฝา พิงฝาแบบโล่งอก หมดแรง สายตาดีใจอย่างบอกไม่ถูก