บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 25 (ตอนจบ) หน้า 19
ริมทะเล สองคู่ชูชื่น ประกายเดือน-นัครินทร์ กับพิงค์-อัครินทร์ ตั้งท่าจะแข่งวิ่งกัน สาวๆ ขี่หลังหนุ่มๆ อยู่ดี๊ด๊ากรี้ดกร๊าดสุดฤทธิ์ “พร้อมนะ 1-2-3”
ทั้งคู่แข่งวิ่งสุดฤทธิ์ สาวๆ ลุ้นกรี๊ดกันสนุก สุดท้ายหกล้มกองกลิ้งกับพื้นทรายกันทั้งคู่ ฝ่ายชาย ขำกันกร๊าก ฝ่ายหญิงโวยวาย “อะไรเนี่ย แค่นี้ก็เข่าอ่อน”
“แน่ะ มาโทษสามีได้ไงฮะ ตัวเองเหอะ..เมื่อคืนบอกแล้วให้นอน.. ให้นอน ก็ไม่เชื่อ หมดแรงเลยเห็นมะ”
ประกายเดือนตีเพียะ อาย “บ้า ทะลึ่ง”
“โห่ย..ป่านนี้แล้ว ไม่ต้องอายแล้ว จริงมั๊ยฮะ”
นัครินทร์หันไปถามอัครินทร์กับพิงค์ พิงค์อมยิ้ม อายๆ ขำ
“นึกแล้วก็แปลกดีนะฮะ จำได้มั๊ยฮะ เมื่อก่อนเรายังแข่งบอลกันเอาเป็นเอาตายที่ชายหาดตรงนี้อยู่เลย
”พิงค์ยิ้มๆ “จริงด้วย แกล้งกันแทบตาย”
อัครินทร์มองนัครินทร์ และประกายเดือน ยิ้ม
“แต่ตอนนี้ รักกันซะและ”
ประกายเดือนมองจิกอัครินทร์กับพิงค์ทันที “อัลไลค้า..ใครรักใครค้า กรุณาระบุให้ชัดๆด้วยนะค้า คุณหมอ”
อัครินทร์สะดุ้ง หันมองพิงค์ “เอ่ยยย”
พิงค์มองอัครินทร์ ทำไม่รู้ไม่ชี้แต่แอบทำตาวุ้งวิ๊งแบบหญิงไทยใจสู้
“น่าา..คุณหมอ..พี่พิงค์ด้วย..จะใช้ชีวิตหงอยเหงาอยู่คนเดียวแบบนี้กันไปทำไมคะ”
“ถูกกกก..รีบมีคู่แล้วจะรู้ว่า..มันดีมากกกกก”
พิงค์เขิน “บ้าาาา ยัยเดือนคุณนัค พูดอะไรก็ไม่รุ๊”
อัครินทร์อมยิ้ม แอบเขินอยู่เหมือนกัน
“รักๆ กันซะเถอะฮะ รักกันแล้วมันดีจริงๆ ถ้าไม่เชื่อ..ก็ขอให้ดูคู่โน้น”
นัครินทร์ผายมือไปอีกทาง ทุกคนหันตามไปมอง นาคินทร์และปานตะวันเดินจูงมือกันอยู่ริมทะเลไกลๆ
นาคินทร์หยุดเดิน ปานตะวันหยุดตาม นาคินทร์มองปานตะวัน ปานตะวันแตะหน้าตัวเอง “ทำไมคะ อะไรติดหน้าฉันเหรอคะ”
นาคินทร์มองอย่างแสนรัก ส่ายหน้าน้อยๆ “งั้น..มองอะไรคะ”
“มองผู้หญิงที่ผม..รักมากที่สุด”
ปานตะวันตะลึง อึ้ง น้ำตารื้น เพราะตลอดเวลาคิดเสมอว่าในหัวใจนาคินทร์มีแต่ ‘กนกวลี’ เท่านั้น “คุณนาคินทร์ ไม่จริงหรอกค่ะ”
ปานตะวันเบือนหน้า นาคินทร์ประคองหน้าปานตะวันให้หันมา ค่อยๆ เช็ดน้ำตาให้