บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 12
เช้าวันใหม่ ที่ห้องนั่งเล่นบ้านไกรตระกูล นัครินทร์ทิ้งตัวลงนั่งโซฟาอย่างเซ็ง
“ตายจริง!! ก็เลยต้องกลับมาซะงั้นเหรอจ๊ะลูก??”
นัครินทร์บ่น “นั่นสิฮะ!! จะรีบกลับมาทำไมก็ไม่รู้ เรื่องของผัวเมียสองคนนั่นมันก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับเราซะหน่อย“
“สงสารคุณตะวันเขานะครับแม่ เค้าไม่สบายใจ” อัครินทร์เห็นใจปานตะวัน
“ก็ไม่เห็นจะต้องไม่สบายใจ ก็ผู้ชายเค้าก็บอกอยู่ว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณพยาบาล ผัวเมียเขาตีกันเองเฮ้อ! เห็นมะ... มีเมียมันก็เพลียอย่างนี้แหละ”
“แหมะ!! เข้าทางเลยนะคะคุณนัค??” ใบตองค้อน
“ว่าแต่หนูตะวันเถอะ เป็นไงมั่ง??” ทวยเทพก็เป็นห่วงปานตะวันเหมือนกัน
“นารถให้พี่ตะวันไปพักค่ะ ท่าทางยังเครียด”
“โถ...น่าสงสาร แทนที่จะได้ไปเที่ยวสนุก กลับต้องมาเจอเรื่องแบบนี้... เฮ้อ!!”
“นั่นสิฮะแม่!! ผมกำลังหนุกๆเลย”
สาวิตรีเซ็ง “แม่ไม่ได้หมายถึงแก”
ใบตองเสริม “คุณตะวันค่ะ คุณตะวัน”
นัครินทร์ประชด “ขอบใจ!!!”
อัครินทร์นึกสงสารปานตะวัน
ที่ห้องนอนปานตะวัน ปานตะวันหน้าเซียวๆ
พิ้งค์ยื่นยาให้ “ปวดหัวก็กินยาแก้ปวดไว้ก่อนเถอะตะวัน”
“ไข้กลับขึ้นมาอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ เมื่อคืนก็เปียกซ่กทั้งคืน” ประกายเดือนเป็นห่วงพี่สาว
“ขออยู่คนเดียวได้มั๊ย” สองคนมองปานตะวัน “อยากนอนพัก เดี๋ยวก็หาย”
“แน่ใจ๊” ประกายเดือนถามย้ำ
ปานตะวันพยักหน้า
“กินยาก่อน” พิงค์ส่งยาให้ ปานตะวันรับมากิน แล้วล้มตัวลงนอน
“ให้เค้าอยู่เป็นเพื่อนนะตะวัน” ประกายเดือนอาสา
“ไม่ต้องหรอก... พี่ไม่เป็นไรจริงๆ... ไปทำงานเถอะ จะได้ไม่ต้องลาหยุด... พิ้งค์ด้วย”