บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 11
บ้านเต็ก เต็กคุยโทรศัพท์บ้านสายส่งข่าวเรื่องเถ้าแก่สุงถูกลอบฆ่า “โรงงิ้วเฟิ่งหวงไฟไหม้ ! แล้วพี่ใหญ่ล่ะ !... ห๊ะ ! เออๆ... อั๊วจะรีบไปเดี๋ยวนี้” เต็กวางหูโทรศัพท์ ร้อนใจ กำลังจะรีบออกไปที่โรงพยาบาล ตี๋เล็กเสื้อผ้ายับยู่ยี่เดินสวนกลับมา เต็กเห็นเข้าพอดี “มัวไปฟัดกับหมาที่ไหนวะไอ้ตี๋เล็ก รู้มั้ย ตอนนี้เกิดเรื่องแล้ว”
ตี๋เล็กแกล้งทำตัวให้เป็นปกติ เต็กจะได้ไม่สงสัย แต่ก็ยังมีพิรุธอยู่ดี “เรื่องอะไร”
“โรงงิ้วเฟิ่งหวงถูกไฟไหม้พี่ใหญ่ก็ถูกลอบทำร้าย ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล เป็นหรือตายยังไม่รู้ ลื้อจะไปกับอั๊วหรือเปล่า”
“ไม่อ่ะ อาป๊าไปคนเดียวเหอะ อั๊วจะนอน” ตี๋เล็กพูดจบก็ขึ้นบันไดไปอย่างไม่สนใจ
“เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ มันยังหลับลงอีกเหรอวะเนี่ย” เต็กส่ายหน้าที่ตี๋เล็กไม่อินังขังขอบต่อเรื่องร้ายแรงที่เกิดขึ้น
เต็กรีบร้อนมาที่โรงพยาบาล เห็นทุกคนนั่งเสียใจ หมดอาลัยตายอยากอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน “พี่ใหญ่เป็นยังไงมั่ง” ทุกคนได้แต่ก้มหน้านิ่ง ไม่มีใครกล้าตอบ สลดใจต่อการตายของเถ้าแก่สุง “อั๊วถาม ทั้งหัวหงอกหัวดำหูหนวกกันหรือไง!”
หงส์ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พยายามกลั้นน้ำตา แต่น้ำตากลับไหลออกมาเอง “อาป๊า... อีไปแล้ว...”
เต็กฟังแล้วอึ้ง ช็อกไปชั่วขณะ เต็กโมโห “ใครวะ ใครเป็นคนคุ้มกันพี่ใหญ่ ทำไมถึงได้ปล่อยให้พี่ใหญ่เป็นแบบนี้”
“อั๊วเอง”
เต็กเข้าไปใช้หลังมือตบหน้าหลงอย่างแรง “ลื้ออยู่แก๊งเฮียไช้ เฮียไช้ก็ตาย ลื้อย้ายมาอยู่กับพี่ใหญ่ พี่ใหญ่ก็ตายอีก! ลื้อเป็นมือปืนคุ้มกันประสาห่าอะไรวะ! ห๊ะ! ไอ้ตัวซวย!!”
หลงก้มหน้า ไม่โต้ตอบสักคำ หงส์สะกิดใจกับคำว่า “ตัวซวย”
“อย่าว่าอาหลงเลยค่ะอาเจ็ก หงส์ต่างหากที่เป็นตัวซวย เกิดมาพร้อมกับความวิบัติ ทำให้อาป๊า อาม้า แล้วก็เฮียฉางต้องตาย...”
“ไม่เอาเจ้ อย่าโทษตัวเองเลย มันเป็นกรรม ไม่ใช่เพราะเจ้หรือเพราะใครทั้งนั้น”
หงส์กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ วิ่งออกไปทันที
“เจ้หงส์ !” หมวยขยับจะตาม แต่กุ่ยรั้งแขนหมวยไว้ ส่งสายตาปราม.... ไม่ให้ตามไป ปล่อยให้หงส์อยู่คนเดียวสักพัก