บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 11 หน้า 4

ตี๋เล็กมองหงส์เหมือนลูกไก่ในกำมือ ไม่มีเถ้าแก่สุงคอยเป็นก้างขวางคอแล้ว “ถึงไม่มีอาป๊า แต่น้องหงส์ก็ยังมีเฮียตี๋เล็กอยู่ทั้งคน” หงส์ไม่มีอารมณ์จะต่อปากต่อคำกับตี๋เล็ก ยิ่งรู้จักยิ่งรังเกียจ ในความไม่รู้จักกาลเทศะของตี๋เล็ก “เมื่อไหร่น้องหงส์จะยอมเป็นเมียเฮียสักทีล่ะจ๊ะ”

หยกมณีแต่งชุดดำ แต่ยังแฝงด้วยความเซ็กซี่เดินเข้ามาขัดจังหวะ เข้ามาเกาะแกะตี๋เล็ก “แหม... ได้หยกเป็นเมียก้นหม้อข้าวยังไม่ทันดำ จะทิ้งหยกไปซะแล้วเหรอคะเฮีย”

เต็กพูดลอดไรฟัน “จริงเหรอวะไอ้ตี๋เล็ก”

“ได้เป็นเมียตอนไหน อั๊วยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ”

“เห็นทีคงต้องกลับไปทบทวนกันสักหน่อย ดีมั้ยคะเฮีย”

“หยำฉ่า! อยู่ในวัดในวา พูดจาไม่อายฟ้าอายดิน” หยกมณียิ้มระรื่น ลอยหน้ารับคำด่าของเต็ก “ไอ้ตี๋เล็ก! ตามอั๊วมา! กลับไปอั๊วจะเอาน้ำมนต์มาอาบให้ลื้อล้างซวย” เต็กลากแขนให้ตี๋เล็กเข้าไปในงาน รังเกียจหยกมณีราวกับขี้ ไม่อยากให้ตี๋เล็กอยู่ใกล้ 

หงส์ก้มหัวให้หยกมณี ทักทายและขอบคุณที่มาช่วยไว้ได้ทันเวลา “เจ้หยก”

หยกมณีจับที่ต้นแขนหงส์ อย่างให้กำลังใจ  ทั้งสองมองตากัน ต่างเข้าใจว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไรโดยไม่ต้องพูดกันสักคำ 

หยกมณีเข้ามาภายในงานเจอหมวยกับกุ่ยที่ยืนต้อนรับอยู่ หมวยกับกุ่ยพอเห็นหยกมณีมางาน ก็ไม่ค่อยสบอารมณ์ ไม่ชอบหยกมณีเป็นทุน 

หมวยทัก “นึกว่าเจ้หยกจะไม่มาซะแล้ว”

กุ่ยประชด “นักร้องเบอร์หนึ่งแห่งฉั่วเทียนเหลาให้เกียรติมาเคารพศพ เถ้าแก่สุงคงดีใจตายล่ะ”

“ถึงฉันจะไปได้ดิบได้ดี แต่ก็ไม่เคยลืมกำพืดตัวเองว่าโตมาจากที่ไหน... เถ้าแก่สุงมีพระคุณกับฉันไม่น้อยไปกว่าพวกเธอ”

หมวยต่อว่า “แต่เจ้ก็ใจดำทิ้งเถ้าแก่.... ทิ้งโรงงิ้ว... ทิ้งพวกเราทุกคนได้ลงคอ”

กุ่ยประณามซ้ำ “ไม่เรียกว่า “เนรคุณ” แล้วจะให้เรียกว่าอะไร”

“อยากเรียกอะไรก็ได้ที่ทำให้พวกเธอสบายใจ” หยกมณีไม่ตอบโต้หมวยกับกุ่ย  เดินลอยหน้าไปเสมือนหนึ่งว่าไม่อินังขังขอบ หมวยกับกุ่ยเบ้ปาก ไม่ชอบคนอกตัญญูอย่างหยกมณี

เสี่ยเกาเพิ่งมาถึง เข้ามาทักทายหงส์แบบหยามหยัน อาซายืนอารักขาอยู่ด้านหลัง “อั๊วเสียใจด้วยนะคุณหนูหงส์....เห็นกันอยู่หลัดๆแท้ๆ เถ้าแก่สุงไม่น่าอายุสั้นเลย โรงงิ้วเฟิ่งหวงก็ดันมาถูกไฟไหม้ไม่เหลือซาก ไม่รู้เคราะห์ซ้ำกรรมซัดอะไรนักหนา”

“สุขกับทุกข์เป็นของคู่กัน ไม่มีใครเสวยสุขตลอดไป และไม่มีใครทนทุกข์กันทั้งชาติ”