บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 18 หน้า 19
เจ้าของร้านหันมา เห็นเป็ดหาย กวาดตามองเห็นเสี่ยเล้งกำลังฉีกทึ้งเป็ดกินอยู่ “ไอ้ขอทาน !!!” เจ้าของคว้ามีดปังตอออกมาจะเอาเรื่องเสี่ยเล้ง เสี่ยเล้งเห็นท่าไม่ดีรีบกอดเป็ดพะโล้ แล้ววิ่งลากขาฝ่าชาวบ้านหนีไป “มึงกลับมาเดี๋ยวนี้นะ !ไอ้เป๋ จับได้ กูจะซัดให้น่วม!” เจ้าของร้านร่างอ้วน วิ่งตามเสี่ยเล้งไป หอบแฮ่กๆ
ทรงกลด ภรพ คณิน นั่งรถมาด้วยกัน ธามเป็นคนขับ ทันใดนั้น เสี่ยเล้งวิ่งกะโผลกกะเผลก ตัดหน้ารถ ธามเบรกเอี๊ยดจนคณินหัวทิ่ม “ข้ามถนนประสาอะไรวะ”
เสี่ยเล้งเกาะกระจกรถ ทำให้ทุกคนเห็นหน้าชัดๆ
“เสี่ยเล้ง” ธามไม่รอช้า ชักปืน ลงจากรถ แล้วตามเสี่ยเล้งไปทันที เสี่ยเล้งเลิกลั่ก หันไปเห็นเจ้าของเป็ดพะโล้วิ่งถือปังตอมาใกล้ทุกที เสี่ยเล้งรีบวิ่งหนีกระเซอะกระเซิง แต่ยังกอดเป็ดพะโล้เอาไว้แน่น
“ไอ้ตัวแสบ ! คราวนี้ไม่รอดแน่ !” ธาม ทรงกลด ภรพ คณิน วิ่งตามเสี่ยเล้งไปเป็นพรวน
หน้าศาลเจ้า หงส์ หมวย กุ่ย หวัง ในชุดขาว กำลังจะเดินเข้าศาลเจ้า เสี่ยเล้งวิ่งเข้ามากอดเข่าหงส์ไว้ ขอให้หงส์ช่วยเหลือ หมวย กุ่ย หวังตกใจเมือเห็นหน้าชัดว่าเป็นเสี่ยเล้ง
“ไอ้เสี่ยเล้ง” กุ่ยจะเข้าไปกระทืบ
แต่หงส์ปรามเอาไว้ “อากุ่ย” ทรงกลด ภรพ คณิน ธามตามมาทัน ธามยกปืนขึ้นจะยิงเสี่ยเล้ง หงส์เข้ามาขวาง “อย่าทำเค้า”
“ไอ้เล้งมันต้องตายถึงจะสาสม”
“ตอนนี้เค้าก็ได้รับผลกรรมที่เคยทำไว้แล้ว อย่าฆ่าแกงให้เป็นบาปกรรมติดตัวเลย หงส์ขอร้อง”
“ปล่อยเสือเข้าป่า ปล่อยปลาลงน้ำ แล้วถ้ามันย้อนกลับมาเล่นงานเราอีกล่ะ” ธามหันไปมองทรงกลด ทำนองขอความเห็น
ทรงกลดพยักหน้า ให้ธามลดปืนลง “สภาพมันตอนนี้มันคงก่อกรรมทำเข็ญกับใครไม่ได้อีกแล้วล่ะ”
“ที่นี่มันเขตศาลเจ้า เห็นแก่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ถือซะว่าปล่อยสัตว์ทำทานก็แล้วกัน” ภรพให้เหตุผล
“เฮียไม่ต้องเปลืองมือหรอก โน่น !เจ้ากรรมนายเวรมันตามมาทวงคืนโน่นแล้ว” คณินมองไปที่คนขายเป็ดพะโล้ร่างอ้วนถ่อสังขารวิ่งหอบแฮ่กๆตามมาทันพอดี
คนขายเป็ดพะโล้กระชากคอเสื้อเสี่ยเล้งจะต่อย เสี่ยเล้งยกมือไหว้ปลกๆ “ไอ้ขอทานสกปรก มึงกล้าขโมยเป็ดกูเหรอ”
หงส์ควักเงินให้เจ้าของเป็ด “ปล่อยเค้าไปเถอะ เงินนี่ถือเป็นค่าชดใช้”
“กำเซี่ยๆ..” เจ้าของเป็ดรับเงินค่าเป็ดจากหงส์ จึงยอมปล่อยตัวเสี่ยเล้ง เสี่ยเล้งวิ่งจู๊ดหนีไปทันที
ภรพพูดเบาๆกับคณิน “น้องสาวเรานี่นางเอกจริงๆ”
“เสียดาย พระเอกดันตายตอนจบ”
ภรพเอาศอกกระทุ้งคณินจนจุก
หงส์มองตามเสี่ยเล้ง คิดถึงเมื่อคราวที่เสี่ยเล้งมีบารมีล้นฟ้า เป็นเจ้าพ่อ เป็นหัวหน้าแก๊ง มีบริวารมากมาย “อำนาจมันมาแล้วก็ไป คนที่มัวเมาหลงระเริงในอำนาจย่อมตกอยู่ในวังวนของกิเลสไม่สิ้นสุด” หงส์มองเสี่ยเล้งอย่างปลงๆ เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด