บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 16
ในตรอกเปลี่ยว เสียงปืนดังไล่มาเป็นระยะๆ แต่ไม่เห็นตัวคนยิง กระสุนสาดมาจากทุกทิศ หวังพาหงส์วิ่งหนีสุดชีวิต พวกมือปืนไล่ตามมา หงส์กับหวังสู้กับมือปืนสมุนกวงด้วยมือเปล่า ใช้วิชาเรียนป้องกันตัวที่เรียนกับหลง มือปืน สมุนกวงถูกหงส์ซัดสลบเหมือด หวังจะพาหงส์หนีไปที่สมาคม ทันใดนั้น หวังถูกกวงยิงเข้าที่ขา ทรุดฮวบลงไปต่อไม่ไหว
“อาหวัง”
“นายน้อย รีบหนีไป ไม่ต้องเป็นห่วงอั๊ว”
กวง เก้านิ้วตัวหัวหน้า ตามมาทันยกปืนจะยิงหงส์ แต่หงส์เตะปืนในมือจนกระเด็น หวังแข็งใจมองเห็นเหล็กแป๊บอยู่ใกล้ อาศัยโอกาสหวดไปที่หัวมือปืนจนหัวแตกเลือดอาบ “หนีไปนายน้อย รีบไปที่สมาคมเร็วสิ” หวังล็อกตัวกวงไว้ ถ่วงเวลาให้หงส์หนี
หงส์รีบหยิบซองใส่ลายนิ้วมือแล้วรีบวิ่งหนีไป กวงเห็นหงส์หนีไปได้ ก็หันมาจัดการเตะหวังจนลงไปนอนคลุกอยู่กับพื้น กระทืบจนหวังสลบเหมือด กวงถุยน้ำลายใส่ “ไอ้สวะ” กวงก้มหยิบปืน รีบวิ่งตามหงส์ไปทันที
หงส์วิ่งหนี ไปเจอซอยตัน จนมุมหนีไปไหนไม่รอด กวงไล่ตามมาทันแสยะยิ้ม เตรียมจะเหนี่ยวไกยิงหงส์
“ลื้อเป็นใคร”
“คนที่จะมาเอาชีวิตคุณหนู”
“เราสองคนเคยมีความแค้นกันงั้นเหรอ”
“ไม่มี ! อั๊วแค่ทำตามคำสั่งคนที่จ้างอั๊ว”
“ทำไมลื้อต้องใช้แผนสกปรกแบบนี้ด้วย”
กวงแสยะยิ้ม “การฆ่าคนถือเป็นศิลปะ ไม่มีรูปแบบตายตัว แค่ทำให้อีกฝ่ายหมดลมหายใจก็เท่านั้น...”
“ลื้อยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า”
นิ้วของกวงเตรียมจะเหนี่ยวไกยิงหงส์ “คนในวงการเรียกอั๊วว่า อากวงเก้านิ้ว จำชื่ออั๊วไว้บอกยมบาลในนรกก็แล้วกัน”