บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 16 หน้า 4
“ลื้อพูดเรื่องอะไร อั๊วไม่รู้เรื่อง”
เต็กทำทีขึงขัง “หุบปากเดี๋ยวนี้นะ ไม่มีหลักฐาน ลื้ออย่ามากล่าวหาชุ่ยๆ”
หงส์เอาหลักฐานลายนิ้วมือคนร้ายออกมาจากซอง มีประทับตราว่าเป็นหลักฐานของตำรวจเรียบร้อย “นี่คือลายนิ้วคนร้ายในที่เกิดเหตุ พวกลื้อก็ลองให้ตี๋เล็กพิมพ์ลายนิ้วมือแล้วลองเปรียบเทียบกันดูสิ จะได้หูตาสว่างกันเสียที”
สมาชิกอาวุโสไม่เชื่อ “เหลวไหลทั้งเพ ! ลูกชายเถ้าแก่เต็กน่ะเหรอจะเป็นคนฆ่าเถ้าแก่สุง”
สมาชิกอาวุโสอีกคนต่อว่า “นี่ลื้อจนตรอกถึงกับต้องกล่าวหาพวกเดียวกันว่าเป็นฆาตกรแล้วหรือไง”
“ถ้าไม่มีหลักฐานแน่ชัด อั๊วก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าคนใกล้ตัวอย่างตี๋เล็กจะกล้าฆ่าอาป๊าได้อย่างเลือดเย็น”
เต็กตวาด “อาหงส์ ! หยุดปรักปรำลูกชายอั๊วเสียที”
แปะจางแนะ “ใช่หรือไม่ใช่ ให้ตี๋เล็กลองพิมพ์ลายนิ้วมือดู ความจริงก็จะปรากฏ”
สมาชิกอาวุโสยอมรับ “ก็ได้ ! แต่ถ้าเล่นตลกกับอั๊ว ต่อให้ลื้อเป็นลูกสาวเถ้าแก่สุง อั๊วก็จะไม่เกรงใจ”
ทุกคนมองไปยังตี๋เล็ก ให้ตี๋เล็กยอมพิมพ์ลายนิ้วมือเพื่อเปรียบเทียบ พิสูจน์สิ่งที่หงส์พูด
หงส์ท้า “ตี๋เล็ก ถ้าลื้อยังเป็นลูกผู้ชาย กล้าทำก็ต้องกล้ารับ พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นสิ แต่ถ้าลื้อขี้ขลาดตาขาว ก็ไสหัวกลับบ้านไปนุ่งผ้าถุงซะ”
“อาหงส์ ! ลื้อ....” ตี๋เล็กทนต่อคำท้าทายของหงส์ไม่ได้ ยื่นมือจะประทับลงบนครั่งสีแดง
เต็กคว้ามือตี๋เล็กเอาไว้ ห้ามไม่ให้พิสูจน์ “ไม่ต้อง! ลื้อไม่ได้ฆ่าพี่ใหญ่ ลื้อไม่จำเป็นต้องพิสูจน์”
“แค่พิมพ์ลายนิ้วมือตี๋เล็กแค่นี้ ถ้าไม่ได้เป็นวัวสันหลังหวะ อาเจ็กจะต้องกลัวอะไร”
“ผู้หญิงร้อยเล่ห์เพทุบายอย่างลื้อ อั๊วไม่อยากลดตัวเสวนาด้วย ไป ตี๋เล็กกลับ” เต็กรีบพาตี๋เล็กออกไปจากที่ประชุมทั้งๆที่ยังไม่ได้ข้อสรุป สมาชิกอาวุโสทั้ง 4 ต่างมองหน้ากันเลิกลั่ก ไม่รู้จะเชื่อใครดี
หงส์เดินคุยกับแปะจางหลังจากประชุมเสร็จ
แปะจางอ่อนใจ “เถ้าแก่เต็กเข้าข้างตี๋เล็กจนออกนอกหน้า”
“ไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากให้ลูกตัวเองเป็นฆาตกรหรอก อาแปะ”
“เลี้ยงลูกไม่รู้จักอบรมสั่งสอน ปล่อยเหมือนหมูเหมือนลา เป็นพ่อแม่ประสาอะไร”
“ตี๋เล็กเสียคนก็เพราะถูกอาเจ็กให้ท้ายจนเคยตัว สอนลูกให้เป็นโจรแท้ๆ”
“เถ้าแก่เต็กกันท่าไม่ยอมให้ตี๋เล็กพิสูจน์ลายนิ้วมือ คุณหนูจะทำยังไงต่อไป”
“คนทำผิดต่อให้คิดปิดบังความชั่วเอาไว้ แต่ถึงยังไงก็หนีอาญาบ้านเมืองไม่พ้น ต่อให้ตี๋เล็กเป็นถึงลูกหัวหน้าแก๊งกระเรียนก็ไม่อาจยืนอยู่เหนือกฎหมายได้”
แปะจางครุ่นคิดปะติดปะต่อเรื่องราว “ถ้างั้นเรื่องที่คุณหนูถูกลอบปองร้ายคงเป็นฝีมือใครไปไม่ได้ นอกจากเถ้าแก่เต็ก”