บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 6
หลังโรงงิ้ว หงส์หันมาเห็นคัมภีร์ที่แปะจางมอบให้ถูกลมแรงพัดปลิวสะบัด กระดาษเหลืองกรอบในคัมภีร์พัดปลิวเป็นแผ่นๆ ตามแรงลม หงส์เอี้ยวตัวคว้ากระดาษเหล่านั้นด้วยความรวดเร็วและเบามือก่อนที่ลมจะพัดหายไป หงส์รับกระดาษที่ปลิวว่อนด้วยความอ่อนโยน หงส์มองกระดาษในมือ เข้าใจขึ้นอีกขั้น... อ่อนโยนผสมแข็งกร้าวเป็นอย่างนี้เอง !!!
หงส์ยังซ้อมไม่หยุด จนถึงเวลากลางคืน หงส์มองเต้าหู้ไข่ในมือ เสียงแปะจางดังแทรกเข้ามาในหัว
“อ่อนโยนผสมแข็งกร้าว เปิดเผยชดเชยลอบเร้น เสริมส่งกันและกัน ทั้งหมดนี้ก็คือวิถีแห่งเต๋า...ว่างเปล่าและสมดุล”
หงส์ทำจิตให้ว่างเปล่า อวัยวะทุกส่วนสมดุล ก่อนโยนเต้าหู้ไข่ขึ้นไปกลางอากาศ เต้าหู้ไข่ตกลงมา หงส์ช้อนรับด้วยลีลางิ้วอันอ่อนโยน แล้วค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ หงส์ เห็นเต้าหู้ไข่ในมือเป็นทรงสวยงาม ไม่เละเลยแม้แต่น้อย หงส์ยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่สามารถทำได้แล้ว
“อาหงส์ !!!” เสียงเถ้าแก่สุงเอ็ดตะโรดังขึ้นมา หงส์สะดุ้ง ทำเต้าหู้ไข่ที่อยู่ในมือตกลงพื้นแหลกเละ เถ้าแก่สุงยืนจ้องหงส์ตาดุ “นั่นลื้อทำอะไรน่ะ... เต้าหู้ดีๆ ลื้อเอามาโยนทิ้งทำไม” หงส์นิ่ง หน้าซีด เหงื่อแตกเต็มหน้า กลัวว่าเถ้าแก่สุงจะจับได้ว่าแอบมาฝึกงิ้ว “อั๊วถาม ทำไมไม่ตอบ”
หงส์อึกอัก “อาป๊า... หงส์...เอ่อ...”
ก่อนที่หงส์จะยอมรับสารภาพ ทันใดนั้นเต็กก็หน้าตาตื่นเข้ามา “พี่ใหญ่ เกิดเรื่องแล้ว”
เถ้าแก่สุงเบื่อหน่าย “มีอะไร”
“เฮียไช้”
เถ้าแก่สุงสีหน้าเครียด หันมาสั่งหงส์ก่อนไป “เก็บกวาดซะให้เรียบร้อย อย่าให้อั๊วเห็นว่าเล่นพิเรนทร์อะไรอย่างนี้อีก”
หงส์ก้มหน้ารับคำ เถ้าแก่สุงรีบร้อนตามเต็กออกไปทันที หงส์โล่งใจ รอดไปได้อีกครั้ง แต่ก็อดกังวลไม่ได้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น