บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 6 หน้า 5
ไช้หัวเราะลั่น “ในที่สุด ใจลื้อที่เคยยึดมั่นคุณธรรมมาทั้งชีวิตก็พ่ายแพ้ต่ออำนาจความเลวจนได้ เฮียสุง ! เอาสิ ! ยิงอั๊วเลย ! ฆ่าอั๊วให้ตายคามือเหมือนที่ลื้อเคยฆ่าไอ้ตี๋เพ้งนั่นแหละ”
หลงแอบดูอยู่ด้านนอก ลอดประตูที่ปิดไม่สนิท หลงเห็นเถ้าแก่สุงเอาปืนจ่อจะยิงไช้ก็ตกใจ
เถ้าแก่สุงระงับโกรธ เก็บปืน แล้วออกจากห้องไป เต็กส่ายหน้ารีบตามเถ้าแก่สุงไป
ไช้ตะโกนไล่หลัง “ไม่แน่จริงนี่หว่า ! เฮียสุง ลื้อมันบ่มิไก๊ ไร้น้ำยา” ไช้กำมือแน่น เดือดปุดๆ เหมือนเอาน้ำมันราดบนกองเพลิง
เถ้าแก่สุงกับเต็กออกมาจากห้องไช้.... ไร้วี่แววหลง เถ้าแก่สุงกับเต็กเดินออกไป หลงแอบอยู่หลังเสายิ้มนิดๆที่มุมปาก ชักปืนออกมา จ่อยิงทางด้านหลังของเถ้าแก่สุงระยะประชิด
ไช้ออกมาเห็นเข้าเสียก่อน จึงห้ามหลงไม่ให้ยิงเถ้าแก่สุง “อาหลง ! อย่า !” หลงยอมลดปืนลง เชื่อไช้
ห้องทำงานไช้ หลงกับไช้นั่งกินเหล้าดับกลุ้มกัน “อั๊วรู้ว่าลื้อจะปกป้องอั๊ว อาหลง.... “ หลงแอบรู้สึกกระดากที่จริงแล้วจะยิงเถ้าแก่สุงเพื่อแก้แค้นส่วนตัว “แต่ถึงยังไงเราก็พี่น้องร่วมสาบานกัน ฆ่าไม่ตายขายไม่ขาดหรอก”
“เถ้าแก่สุงอาจจะต้องการกำจัดเถ้าแก่ให้พ้นทางก็ได้”
“ถ้าอีจะทำ อีลงมือทำไปนานแล้ว”
“เถ้าแก่สุงจะยิงเถ้าแก่ เถ้าแก่ไม่โกรธมั่งเลยเหรอ”
“หากเทียบกับสิ่งที่พี่ใหญ่เคยทำให้อั๊วตอนหนุ่มๆ ต่อให้วันนี้อั๊วต้องถูกอียิงตาย อั๊วก็ไม่เสียดายชีวิต” หลงชักแปลกใจ ทำไมไช้ถึงได้พูดราวกับว่าเถ้าแก่สุงเป็นคนดีเสียเต็มประดา ไช้กระดกเหล้าจนหมด “ทำไมมันหมดไวจังเลยวะ ลื้อไปเอาเหล้ามาให้อั๊วอีกสิ อาหลง”
หลงมองไช้ที่เมามายจนแทบไม่ได้สติ
หลงประคองร่างไช้ที่เมามายเดินไม่ไหวมาที่เตียงไช้เมามาย โวยวายเสียงดังอ้อแอ้ พร่ำเล่าเรื่องในอดีตที่เถ้าแก่สุงฆ่าตี๋เพ้ง แบบไม่ได้สติ “ไอ้ตี๋เพ้ง... มึงจำเอาไว้... ว่ากูชื่อสุง” ไช้หัวเราะลั่น ไช้พอหัวถึงหมอนก็กรนหลับไป
“หมู่นี้เฮียไช้กินเหล้าบ่อยเหลือเกิน ไม่รู้กลุ้มใจอะไรนักหนา” หลิวเปรย
“บุรุษกับสุราเป็นของคู่กัน เพราะสุราบันดาลให้ให้ลืมเรื่องที่ควรลืมเลือน และเลิกหมกมุ่นกังวลกับสิ่งที่ไม่ควรคิดถึง”
“อาหลง...ลื้อกับเฮียไช้กำลังปิดบังอะไรอั๊วอยู่หรือเปล่า”
“ทำไมเถ้าแก่เนี้ยถึงได้ถามอย่างนั้น”
“ตั้งแต่เฮียสุงคุยกับเฮียไช้เมื่อตอนหัวค่ำ มีอะไรบางอย่างแปลกไป เฮียไช้ได้เล่าอะไรให้ลื้อฟังหรือเปล่า”