บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 14
กลางคืน โถงชั้นล่างบ้านเต็ก ตี๋เล็กเพิ่งกลับจากบ่อนมาถึงบ้านตอนดึก เสียไพ่หมดตัว บ่นเป็นหมีกินผึ้ง “วันนี้มันวันซวยอะไรวะ มือไม่ขึ้นเลย กี่ตาๆเจ้ามือกินเรียบ หรือมันทำไพ่วะ”
สมุนคนที่หนึ่งเอาใจ “เฮียอย่าคิดมากสิครับ การพนันขันต่อมันก็ต้องมีได้มีเสียเป็นธรรมดา”
สมุนคนที่สองรีบสอพลอ “คิดซะว่าเงินไปเที่ยว เดี๋ยวเดียวก็กลับ ไปแล้วไม่ไปลับหรอกครับเฮีย”
“แต่มันคาใจเว้ย ! พรุ่งนี้อั๊วต้องกลับไปล้างตาให้ได้” ตี๋เล็กเห็นเต็กรออยู่ สีหน้าเคร่งเครียด “เอ้า ! อาป๊า ! มานั่งถ่างตาทำไมเนี่ย ไม่ง่วงหรือไง”
“ลื้อ 2 คนกลับไปก่อน” สมุนตี๋เล็ก 2 คนโค้งรับคำสั่งเต็กก่อนออกไป “ส่วนลื้อ อาตี๋เล็กตามอั๊วขึ้นไปเหล่าเต๊ง เรามีเรื่องต้องคุยกัน” เต็กจ้องตี๋เล็กตาเขียว ก่อนเดินนำขึ้นไปชั้นบน
เต็กเอาเสื้อเปื้อนเลือดโยนลงตรงหน้าตี๋เล็ก “รอยเลือดนี่ ลื้อไปตีรันฟันแทงกับใครมา อาตี๋เล็ก”
ตี๋เล็กตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน “ไอ้พวกปากเสีย แก่แล้วไม่อยู่ส่วนแก่ อั๊วก็เลยสั่งสอนมันนิดหน่อย”
“ใคร” ตี๋เล็กเอานิ้วแคะหูยียวน แกล้งทำหูทวนลม เต็กยิ่งร้อนใจเข้าไปใหญ่ เต็กคาดคั้น “ไอ้ตี๋เล็ก! อั๊วะถามว่าใคร !”
“ก็แค่ไอ้แก่ข้างถนน อาป๊าจะสนใจทำไม”
“ลื้อใส่เสื้อตัวนี้วันที่พี่ใหญ่ถูกฆ่าตาย อาตี๋เล็ก บอกอั๊วมา ไม่ใช่ลื้อใช่มั้ย”
“ใช่! อั๊วเป็นคนฆ่าอาแปะสุงเอง อาป๊าจะทำไม จะลากคออั๊วเข้าคุกหรือไง”
เต็กเข่าอ่อน “ไอ้ตี๋เล็ก! ลื้อทำอะไรลงไป รู้ตัวหรือเปล่า นั่นอาแปะลื้อนะ”
“อาแปะสุงไม่ชอบหน้าอั๊ว มิหนำซ้ำยังคอยกีดกันอั๊วกับอาหงส์อีก ไอ้แก่จ้าเล่ห์ เอ๊ย...แทนที่มันจะยกแก๊งหงส์ดำให้อาป๊า กลับตระบัดสัตย์ ยกให้ลูกสาวตัวเองที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ยังงี้มันสมควรตายมั้ย”
เต็กน้ำตาคลอ “ทำไมลื้อถึงได้ทำอะไรโง่ๆอย่างงี้ คนอื่นฆ่าพี่ใหญ่ อั๊วยังไม่เสียใจเท่ากับลูกชายอั๊วเป็นคนฆ่าซะเอง”
“ที่จริงอาป๊าควรจะภาคภูมิใจในตัวอั๊วด้วยซ้ำ ที่สามารถโค่นเจ้าพ่อใหญ่นายกสมาคมเลือดมังกรอย่างอาแปะสุงได้ อาป๊าเป็นคนสอนอั๊วเองไม่ใช่เหรอว่าเป็นเจ้าพ่อต้องเด็ดขาด จะใจเสาะเป็นปลาซิวไม่ได้” เต็กอึ้งพูดอะไรไม่ออก รู้ซึ้งถึงสำนวนพ่อแม่รังแกฉันว่าเป็นอย่างไร “ไม่มีอาแปะสุงสักคน อาป๊าก็คงได้เป็นใหญ่ในแก๊งหงส์ดำไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้พินัยกรรมบ้าๆนั่น ของจริงหรือของเก๊ก็ไม่รู้” ตี๋เล็กพูดจบก็เข้าห้องไปอย่างไม่สะทกสะท้าน เต็กถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออก