บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 14 หน้า 5
หมวยลังเล ยังเลือกไม่ถูกว่าจะยังคงรักต่อไปหรือควรจะตัดใจดี
หมวยกำลังจะเดินกลับห้อง เจอกุ่ยเดินสวนมาพอดี หมวยพยายามหลบตากุ่ย จะหลีกทางให้ แต่ใจตรงกับกุ่ย ขยับไปทางไหนก็ตรงกับกุ่ยทุกครั้ง “จะไปก็ไปสิ ! ขวางอยู่ได้”
“ใครกันแน่ ลื้อนั่นแหละ ต้อนหน้าต้อนหลังอั๊ว จะไปก็ไม่ไป”
“ใช่ซี๊.... หมวยทำอะไรก็ผิดไปหมด ไม่เคยถูกใจเฮียสักอย่าง”
กุ่ยแกล้งยวน “รู้ตัวก็ดีแล้วนี่” หมวยโมโห ผลักอกกุ่ยที่ยืนลอยหน้าลอยตาน่าหมั่นไส้จนกุ่ยล้มลง จะรีบไปๆให้พ้นหน้า กุ่ยร้องลั่น “โอ๊ยย”
หมวยได้ยินเสียงกุ่ยร้องลั่น ก็รีบเข้ามาดูด้วยความเป็นห่วง “เฮียกุ่ย ! เป็นอะไร”
กุ่ยแกล้งเจ็บที่แขน ร้องครวญคราง ดิ้นพราดๆโอเว่อร์มาก “แขนอั๊ว! สงสัยแขนอั๊วจะหัก ! โอ๊ยยยย !!”
หมวยตกใจสุดขีด ดูที่แขนกุ่ย ลนลานไปหมด เสียใจที่กุ่ยต้องเจ็บเพราะตัวเอง “แขนหัก ! ทำไงดีล่ะ ! เฮีย ! หมวยขอโทษ หมวยไม่ได้ตั้งใจ” กุ่ยเห็นหมวยหน้าซีดเป็นไก่ต้มก็อดขำไม่ได้ ปล่อยก๊ากออกมา หมวยโมโห “แขนเฮียไม่ได้หักนี่”
“ไม่ทำแบบนี้ จะรู้เหรอว่าลื้อเป็นห่วงอั๊วมากแค่ไหน”
“คนบ้า! เล่นบ้าอะไรก็ไม่รู้” กุ่ยกับหมวยจ้องตากัน ค้างนิ่ง อยู่ในภวังค์แห่งรัก
“เวลาลื้องอนนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ อาหมวย”
หมวยหน้าแดง “ท่าจะติงต๊อง อยู่ดีๆก็ชมว่าน่ารัก... เขินนะ”
“ปากนิดจมูกหน่อย ดูๆไปลื้อก็หน้าเหมือนตุ๊กตาเสียกบาลเหมือนกันนะ” กุ่ยหัวเราะ
“มาว่าหน้าหมวยเหมือนตุ๊กตาเสียกบาล มันน่าฟาดให้แขนหักจริงๆเลยนี่”
กุ่ยวิ่งหนี หมวยเอาทวนวิ่งไล่ตีกุ่ยเหมือนเด็กๆ... ความรักระหว่างกุ่ยกับหมวยเริ่มผลิบานแล้ว...
หงส์ยืนมองกุ่ยกับหมวยอยู่ที่ระเบียงชั้นบน ยิ้มเศร้าๆ หงส์ย้อนคิดถึงตัวเอง ถ้าไม่ต้องเป็นเจ้าแม่ มีชีวิตเรียบง่ายอย่างหมวย และได้ใกล้ชิดกับคนรักก็คงจะดี หงส์รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่บนหอคอยงาช้าง เลิศหรู แต่เปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง
กลางวันวันใหม่ ห้องทำงานเถ้าแก่สุง หงส์คุยโทรศัพท์กับธามนัดหมายเรื่องการประชุมเพื่อหาเสียงสนับสนุนนโยบายถิ่นมังกรสีขาว “ตกลงตามนั้นเฮีย ! แล้วพบกัน” หงส์วางหูโทรศัพท์ เพิ่งจะคุยกับธามเสร็จ หลงเดินเข้ามาพอดี “อาหลง! เตรียมรถให้ฉันด้วย”
“นายน้อยจะไปไหนครับ”
“เฮียธามโทรศัพท์มาตามให้ฉันไปประชุมด่วนที่ฉั่วเทียนเหลา”