บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 14 หน้า 3

วันใหม่ ลานฝึกงิ้ว แปะจางนั่งดูหมวย กุ่ยซ้อมร้องงิ้วกันอยู่ เป็นบทเข้าพระเข้านางระหว่างหยางจงเป่ากับมู่กุ้ยอิง หมวยร้องเพลงงิ้ว ถ่ายทอดอารมณ์ความรักที่มีต่อกุ่ย ได้อย่างมีอินเนอร์ แปะจางที่นั่งดูอยู่ยิ้มด้วยความพอใจ อาหวังเคลิ้ม ทำหน้าซาบซึ้งมาก กุ่ยมองตาหมวยแล้วถึงกับค้างตกอยู่ในภวังค์ รับรู้ได้ถึงพลังของหมวยที่ถ่ายทอดมา กุ่ยนิ่งงัน ค้าง พอถึงบทตัวเองแล้วถึงกับไปไม่เป็น ร้องต่อไม่ถูก 

แปะจางดุ “อากุ่ย ! ร้องสิ ! ลืมเนื้อหรือไง”

กุ่ยรู้สึกตัว “อั๊วต้องร้องว่าอะไรนะ อาแปะ”

แปะจางต่อเนื้อให้  “ฮ๊ายยยย... ลื้อมัวใจลอยไปไหนวะ อากุ่ย”

“เสียอารมณ์หมด อั๊วฟังอาหมวยเพลินๆ กำลังถึงบทเข้าพระเข้านางอยู่แล้วเชียว” หวังบ่น

“อั๊วขอไปพักก่อนนะ อาแปะ” กุ่ยพูดจบก็รีบปลีกตัวออกไป รู้สึกว่าจิตใจแกว่งๆ ไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว 

หมวยมองตามกุ่ยด้วยความเป็นห่วง ไม่รู้ว่ากุ่ยเป็นอะไร

กุ่ยปลีกตัวมานั่งอยู่เงียบๆคนเดียวหลังโรงงิ้ว สับสนในความรู้สึกของตนเองกับหมวย 

หมวยเดินเข้ามานั่งข้างๆ เห็นกุ่ยไม่สบายใจ ตัวเองก็ยิ่งเป็นทุกข์ “เฮียยังคิดถึงเจ้หงส์อยู่อีกเหรอ”

กุ่ยส่ายหน้า “เรื่องนั้นอั๊วตัดใจได้แล้ว เจ้หงส์กับอั๊วเหมาะจะเป็นพี่เป็นน้องกันมากกว่า ไม่เหมาะจะใช้ชีวิตคู่กันอย่างคนรักหรอก”

“แล้วเฮียกุ่ยไม่สบายใจเรื่องอะไร เล่าให้หมวยฟังได้นะ”

กุ่ยมองหน้าหมวย เริ่มรู้สึกหวั่นไหว ก่อนรีบสลัดความรู้สึกนั้นออกไปจากหัว “อั๊วก็ไม่รู้เหมือนกัน”

กุ่ยขยับจะลุกหนี หมวยลุกตามไปคุยให้รู้เรื่อง  “เดี๋ยวสิเฮีย ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย”

“อั๊วไม่มีอะไรจะคุย...” กุ่ยหันมาสั่ง “ไม่ต้องตามอั๊วมานะ อั๊วอยากอยู่คนเดียว”

“หมวยเป็นห่วงเฮียนะ” 

กุ่ยชะงักนิดหนึ่ง หยุด แต่ไม่ยอมหันมา “ลื้อจะมาห่วงอั๊วทำไม”

หมวยระบายความรู้สึกที่อัดอั้นภายในใจออกมา “จนป่านนี้แล้ว คนใกล้ชิดเราเค้ารู้กันหมดแล้ว ว่าหมวยรู้สึกยังไงกับเฮีย แต่เฮียกลับไม่เคยรู้... ไม่เคยเลย... เฮียยังมีหัวใจอยู่หรือเปล่า” กุ่ยตัดใจเดินหนีไป  หมวยตะโกนไล่หลัง “คนไร้หัวใจ !” หมวยน้ำตาคลอ ได้แต่มองตาละห้อย รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าในสายตากุ่ยเลยสักนิด 

หงส์เห็นความสัมพันธ์ระหว่างหมวยกับกุ่ย อยากให้ทั้งสองสมหวัง

ศาลาในสวน กุ่ยคิดถึงคำพูดที่หมวยระบายออกมา

“จนป่านนี้แล้ว คนใกล้ชิดเราเค้ารู้กันหมดแล้วว่าหมวยรู้สึกยังไงกับเฮีย แต่เฮียกลับไม่เคยรู้... ไม่เคยเลย... เฮียยังมีหัวใจอยู่หรือเปล่า”