บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 14 หน้า 2
เต็กปักธูปดอกเดียวในกระถาง หน้ากรอบรูปเถ้าแก่สุง ตาแดงช้ำ พร่ำพรรณนากับรูปเถ้าแก่สุง “อโหสิให้อาตี๋เล็กด้วยเถอะนะ พี่ใหญ่.... อีไม่น่าทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้เลย ไม่น่าเลยจริงๆ... ถ้าจะโทษ ก็โทษอั๊วเถอะ อั๊วมันไม่ดีเอง ที่เลี้ยงลูกตามใจจนเสียคน อั๊วผิดไปแล้ว....พี่ใหญ่ อภัยให้อั๊วด้วย” เต็กก้มลงกับพื้นครั้งแล้วครั้งเล่า คารวะรูปเถ้าแก่สุงด้วยความรู้สึกผิด
หลังโรงงิ้ว หลงเอาลูกกระสุนใส่รังเพลิงปืนคู่ใจ กะจะไปยิงตี๋เล็กแก้แค้นให้เถ้าแก่สุง หลงหันมาเห็นหงส์ยืนอยู่ข้างหลัง ใบหน้าเฉียบขาด “นายจะทำอะไรของนาย อาหลง”
“ผมจะทำในสิ่งที่ผมควรทำ”
“อย่าบอกนะว่านายจะไปยิงตี๋เล็กแก้แค้นให้อาป๊า”
“ผมอดทนรอให้ฟ้าดินลงโทษคนชั่วไม่ได้ ผมจะไปจัดการมันเอง”
“ต่อให้นายฆ่าตี๋เล็กตาย ทุกอย่างก็ไม่จบ มีแต่จะเลวร้ายยิ่งขึ้น”
“นายน้อยก็เลยปล่อยให้ตี๋เล็กทำตามอำเภอใจ ขนาดมันกล้าบุกเข้ามาข่มเหงนายน้อยก็ยังปล่อยมันไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“แล้วนายจะให้ฉันทำยังไง ! ฟ้องอาเจ็กเต็ก...แจ้งความ... หรือเอาเรื่องนี้เข้าที่ประชุมว่าตี๋เล็กบุกเข้ามาปล้ำฉันถึงในบ้าน! คนอื่นจะได้หัวเราะเยาะฉันน่ะสิ เรื่องนี้ฉันมีแต่เสียกับเสีย ทำอะไรตี๋เล็กมันไม่ได้สักอย่าง”
“นายน้อยไม่จำเป็นต้องทำ แค่สั่งมาคำเดียว ผมและทุกคนในแก๊งหงส์ดำต่างก็พร้อมจะทำตาม แม้ต้องแลกด้วยชีวิตก็ยอม”
“อาป๊าสอนว่าอำนาจที่ขาดเมตตาธรรมก็เหมือนเสือที่หลุดจากกรง ฉันไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นผู้นำที่มือเปื้อนเลือดเป็นต้นเหตุทำให้คนอื่นๆต้องมาตายเพราะฉัน” หลงเริ่มอ่อนลง รู้สึกได้ถึงกระแสแห่งความเมตตาที่แผ่ซ่านเข้ามาดับไฟแห่งความแค้นในใจตน “หน้าที่ของนายแค่หาหลักฐานคนร้ายที่ฆ่าอาป๊าเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์พิพากษาชีวิตใคร... ถ้านายทำอะไรนอกเหนือคำสั่ง ฉันจะถือว่านายไม่ใช่คนของฉันอีกต่อไป” หงส์สั่งหลงน้ำเสียงเด็ดขาด
ที่โกดังร้าง หลงนั่งมองปืนในมือตัวเอง สับสนในใจ ภาพตี๋เล็กที่ยิ้มอย่างอหังการท้าทาย ผุดขึ้นมาในหัว
เสียงตี๋เล็กท้า “เอาสิ !...กล้าฆ่าอั๊วหรือเปล่าล่ะ”
หลงขยับลุกขึ้น ตัดสินใจจะไปแก้แค้นตี๋เล็ก ทันใดนั้นเสียงหงส์ก็ดังแทรกเข้ามา
“ถ้านายทำอะไรนอกเหนือคำสั่ง ฉันจะถือว่านายไม่ใช่คนของฉันอีกต่อไป”
หลงชะงัก ต้องยอมทำตามคำสั่งหงส์ กลัวจะไม่ได้ใกล้ชิดหงส์อย่างนี้อีก