บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 19

บทประพันธ์ : ระกา  นุกูลบทโทรทัศน์ โดย  วาทินีย์

ฉัตรชบาลูบไล้ไปบนแก้มของอัคคีที่หลับอยู่ อัคคีตื่น ลืมตาเห็นฉัตรชบานั่งอยู่ข้างๆ บนเตียงก็ตกใจ รีบคว้าแขนฉัตรชบาไว้

“คุณกลับมาหาผม คุณรักผมใช่มั๊ยฉัตรชบา”

ฉัตรชบาเสียงแค้น “ชั้นไม่ได้รักนาย และชั้นก็จะไม่มีวันรักนาย”

ฉัตรชบาปฏิเสธแต่ก้มลงจูบปากอัคคี อัคคีประหลาดใจแต่ก็จูบตอบด้วยความรัก อัคคีดึงตัวฉัตรชบาเข้ามากอดไว้ แล้วค่อยๆ กดฉัตรชบาให้นอนลงที่เตียง

“ชั้นรักคุณค่ะ  รักคุณมากนะคะอัคคี ไอ้คนสารเลว”

อัคคีสะดุ้งตื่นเฮือก พบว่าตัวเองฝันไป “คุณเกลียดผมแน่เหรอฉัตรชบา”

เช้าวันใหม่ ฉัตรชบาและอำภานั่งทานอาหารเช้ากันอยู่

เกษณีย์เดินมาที่ห้องอาหาร เห็นอำภากับฉัตรชบานั่งอยู่ก็แกล้งยิ้มเข้าไปทักทาย “มอนิ่งค่ะคุณแม่ คุณชบา”

อำภากับฉัตรชบายิ้มรับ อำภาสงสัยจึงถามเกษณีย์ “หนูเกษ...ช่วงนี้ไม่เห็นหน้าเห็นตาเลยนะ หายไปไหนตั้งหลายวัน”

“เกษกลับไปอยู่บ้านกับคุณแม่น่ะค่ะ ท่านไม่ค่อยสบาย คุณแม่ท่านไม่มีใคร เกษเป็นลูก ก็ต้องไปดูแลเวลาที่ท่านเจ็บป่วยค่ะ”

“ดีแล้วล่ะจ๊ะ แต่คราวหน้าถ้าหนูเกษจะไปไหนก็บอกกันบ้างนะ จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”

“ค่ะคุณแม่” เกษณีย์ยิ้มรับแล้วแอบทำหน้ารำคาญ

ฉัตรชนกเดินเข้ามา พอเห็นฉัตรชบาก็ชะงักแล้วเดินออกไป

“อ้าว...ตาฉัตร  ไม่ทานอะไรก่อนเหรอลูก”

“ผมมีงานด่วน ต้องรีบเข้าออฟฟิศครับ” ฉัตรชนกเหลือบตามองฉัตรชบาด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจ ก่อนเดินออกไป “ผมไปก่อนนะครับคุณแม่”